சுஜாதாவின் ஒரு கிரிக்கெட் கதை

இந்தியாவில் பாதி பேருக்கு கிரிக்கெட் பைத்தியம் இருக்கிறது. ஆனால் கிரிக்கெட்டை வைத்து எழுதப்பட்ட புனைவுகள் மிகக் குறைவு. கிரிக்கெட்டை விடுங்கள், விளையாட்டை பின்புலமாக வைத்து எழுதப்பட்டவையே மிக அபூர்வம். ஆங்கிலத்திலோ இவை சர்வசாதாரணம். ஜாக் லண்டனின் A Piece of Steak, ரிங் லார்ட்னர் மற்றும் வில்லியம் சரோயனின் பல கதைகள், காலம் பூராவும் குதிரைப் பந்தயப் பின்புலத்தை வைத்தே எழுதிய டிக் ஃபிரான்சிஸ் என்று சொல்லிக் கொண்டே போகலாம். எனக்குத் தெரிந்து தமிழின் மிகச் சிறந்த விளையாட்டுப் புனைவு வாடிவாசல்தான்.

சுஜாதா கிரிக்கெட்டை அங்கங்கே தொட்டிருக்கிறார். கிரிக்கெட் விளையாடும் ஒரு பையனை வைத்து ஒரு குறுநாவல் எழுதி இருக்கிறார் என்று நினைக்கிறேன், ஆனால் பேர் நினைவு வரவில்லை. எனக்குப் பிடித்த ஒரு கிரிக்கெட் (ஸ்ரீரங்கத்துக்) கதையை உப்பிலி ஸ்ரீனிவாஸ் பதித்திருக்கிறார்.

ஏறக்குறைய இப்படி ஒரு நிகழ்ச்சி எனக்கும் நடந்திருக்கிறது. கிரிக்கெட் விளையாடுவது என்பதை மறந்து பல வருஷம் ஆன பிறகு ஒரு முறை ஆஃபீஸில் கிரிக்கெட் மாட்ச். எங்கள் டீமில் எல்லாரும் சொத்து சொத்து என்று விழுந்து கொண்டிருக்கிறார்கள். இந்தக் கதையில் வரும் கேவி மாதிரி ரவி என்று ஒருவன் ஆடிக் கொண்டிருக்கிறான். அவன் என்னிடம் வந்து நீ சும்மா நின்றால் போதும், நான் பார்த்துக் கொள்கிறேன் என்கிறான். எனக்கு நிற்கத்தான் வந்தது, நான் யோசித்து பாட்டை சுழற்றுவதற்குள் பந்து போய்விடுகிறது. ஆனால் பாருங்கள், என் அதிருஷ்டம், ஒரு பந்து கூட ஸ்டம்புக்குப் போடவில்லை. அதனால் கொஞ்ச நேரத்துக்குப் பிறகு நான் எந்தப் பந்தையும் ஆட முயற்சிக்கவே இல்லை. எப்போதும் shoulder arms-தான். இப்படி நான் ஸ்டாண்ட் கொடுத்து ஒரு ஐம்பது ரன் தேற்றினோம். ஆஹா ஆர்வி என்னமா ஸ்டாண்ட் கொடுத்தான் என்று ஒரே பாராட்டு!

உங்களுக்கு ஏதாவது விளையாட்டை வைத்து எழுதப்பட்ட புனைவு நினைவு வருகிறதா?

தொகுக்கப்பட்ட பக்கம்: சுஜாதா பக்கம்

நாஞ்சில்நாடன் வாழ்க்கைக் குறிப்பு

நாஞ்சில் நாடனின் எழுத்துகளை நண்பர் சுல்தான் ஷரீஃப் தொகுத்து வருவது தெரிந்திருக்கும். நான் ரெகுலராகப் படிக்கும் ஒரு தளம் இது, இது வரை பார்க்காவிட்டால் கட்டாயம் பாருங்கள் என்று சிபாரிசு செய்கிறேன்.

நாஞ்சில் நாடனின் வாழ்க்கைக் குறிப்பு என்று ஒரு பதிவு சமீபத்தில் வந்தது. அவருடைய எழுத்துகளை அருமையாக லிஸ்ட் போட்டிருக்கிறார்கள். படிக்க வேண்டிய பதிவு.

நான் நாஞ்சில் நாடனை அதிகம் படித்ததில்லை. அங்கொன்றும் இங்கொன்றுமாக சில சிறுகதைகள் மட்டுமே படித்திருக்கிறேன். விட்டுப்போன ஒரு எழுத்தாளர், தேடிப் பிடிக்க வேண்டும். சுல்தான் ஷரீஃபுக்குத்தான் நன்றி சொல்ல வேண்டும்!

தொகுக்கப்பட்ட பக்கம்: நாஞ்சில்நாடன்

நா. பார்த்தசாரதியின் ராணி மங்கம்மாள்

இன்னும் லீவ்தான். ஆசைக்கு ஒரு பதிவு…

ராணி மங்கம்மாளுக்கு தனி போஸ்ட் எழுத ஒரே காரணம்தான் – ஜெயமோகன் இதை சிறந்த historical romance ஆக குறிப்பிட்டிருப்பது. அவருடைய இந்தப் பதிவில் இருக்கும் ஒவ்வொரு நாவலைப் பற்றியும் எழுத வேண்டும் என்ற ஆசை.

சரித்திரத்தில் வெகு சில பேர்களே வரலாற்று அறிஞர்களைத் தாண்டி சாதாரண மக்களின் மனதிலும் இடம் பெறுகின்றன. ராஜா தேசிங்கு, கட்டபொம்மன், ராணி மங்கம்மாள் என்று மூன்று பேர்தான் எனக்குத் தெரிகிறது. தமிழ்நாட்டில், குறிப்பாக மதுரைக்கு தெற்கே, மங்கம்மாள் என்ற பேருக்கு ஒரு கவுரவம் உண்டு. அது மங்கம்மாள் “சாலையின் இரு புறமும் மரம் நட்டதாலா”, இல்லை மரம் நடுவதற்கு சாலை போட்டதாலா, சத்திரங்கள் வைத்ததாலா என்று தெரியவில்லை. இன்றைக்கும் மங்கம்மாள் சத்திரம் இருக்கிறதாம் (இன்றைய, அன்றைய ஃபோட்டோக்கள் கீழே). இத்தனைக்கும் அவருக்கு இழுக்கு உண்டாக்குவதற்காகவே கள்ளக் காதல் என்றெல்லாம் வதந்தியைப் பரப்பினார்களாம்.

சரித்திரம் சரியாக நினைவில்லாதவர்களுக்காக: கணவன் சொக்கநாத நாயக்கர் இறந்ததும் மகன் ரங்ககிருஷ்ண முத்து வீரப்ப நாயக்கனுக்கு regent ஆக இருந்து வயது வந்ததும் அவனுக்கு மகுடம் சூட்டுகிறாள் ராணி மங்கம்மாள். மகன் இறந்ததும் பேரனுக்கு regent. பேரன் அவளை சிறை வைத்து முடிசூடுகிறான். மங்கம்மாள் பெரும் வெற்றிகளை எல்லாம் அடையவில்லை. அவர் “ஆட்சிக்காலத்தில்” ராமநாதபுரத்தின் கிழவன் சேதுபதி தன் நாடு ஒரு சுதந்திர நாடு என்று பிரிந்து போனார். ஆனால் மக்களுக்கு நிம்மதியான வாழ்வு இருந்தது. அதுவே அவர் நினைவில் தங்கக் காரணம் என்று நினைக்கிறேன்.

நா.பா. இந்தக் கதையை அவர் பாணியில் எழுதுகிறார். கதையில் அவ்வளவாக சுவாரசியம் இல்லை. பாத்திரங்கள் எல்லாம் caricatures மட்டுமே. அதுவும் கிழவன் சேதுபதியுடன் மகன் முத்துவீரப்பன் இடும் “போர்” ரொம்ப கேனத்தனமாக இருக்கிறது. உண்மையில் என்ன நடந்தது என்று தெரியவில்லை. நல்ல அருமையான வாய்ப்பு – இதையே கி.ரா., சு.ரா., ஜெயமோகன், ஏன் கல்கி மாதிரி ஒருவர் கூட பிய்த்து உதறி இருப்பார்கள். இவர் சாண்டில்யனை விட பரவாயில்லாமல் எழுதி இருக்கிறார், அவ்வளவுதான். என்னைக் கேட்டால் இதற்கு பதில் ஏதாவது நாயக்கர் வரலாறு என்கிற மாதிரி சரித்திரப் புத்தகத்தையே படிக்கலாம். ஆனால் இதுவே அவர் எழுதிய சிறந்த சரித்திரப் புத்தகம் என்று நினைக்கிறேன். சம்பவங்களை நேர்மையாகத் தொகுத்திருக்கிறார். உபதேசம் இருந்தாலும் குறைவாகத்தான் இருக்கிறது.

வரலாறு என்ற முறையில் படிக்கலாம். கதை என்ற முறையில் தோல்வி.

புத்தகத்தை ஆன்லைனில் சென்னை லைப்ரரி தளத்தில் படிக்கலாம்.

தொகுக்கப்பட்ட பக்கம்: தமிழ் நாவல்கள், சரித்திர நாவல்கள்