“ஒரு பார்வையில் சென்னை நகரம்” – அசோகமித்திரன்

தோழி அருணாவின் மதிப்புரை. இந்த நொடி அவருடைய சடசடவென்ற பேச்சை மிஸ் செய்கிறேன். புத்தகம் கிழக்கு தளத்தில் கிடைக்கிறது, விலை அறுபது ரூபாய்.

அசோகமித்ரன் 1998-ஆம் ஆண்டு ஆறாம் திணை என்ற இணைய தளத்திற்காக சென்னையை பற்றிய கட்டுரைகள் எழுதும் பொழுது அவர் சென்னையில் ஏற்கனவே 50 வருடங்கள் வசித்திருக்கிறார். பின்னர் இக்கட்டுரைகள் ஒரு பார்வையில் சென்னை நகரம் என்று தொகுக்கப்பட்டு மனோகர் தேவதாஸின் கோட்டோவியங்களுடன் 2002-இல் புத்தகமாகவெளிவந்திருக்கிறது.

சென்னையின் பெரும்பாலான பகுதிகள், பூங்காக்கள், உணவகங்களைப் பற்றிய சுவையான பல தகவல்களை அவருக்கே உரிய தனி பாணி மற்றும் அங்கதத்துடன் சொல்கிறார். ஒரு தகவல் சார்ந்த கட்டுரையை கூட படு சுவாரசியமாக எழுதுவது எப்படி என்று நாமெல்லாம் கற்று கொள்ள முயற்சி செய்யலாம். ஒரு 100 வருட பயிற்சிக்கு பிறகு கொஞ்சம் பக்கத்தில் வரலாம்.

குரோம்பேட்டையில் ஷூக்களின் அடிப்பாகத்திற்கு உபயோகப்படுத்தப்படும் ஸோல்களுக்கான குரோம் தோல்கள் தயாரிக்கப்பட்டதால் இப்பெயர் வந்தது; பார்க் டவுன் மெமோரியல் ஹால் இந்தியாவின் முதல் சுதந்திர போர் நடந்த 1857-ஆம் ஆண்டு கட்டப்பட்டது போன்ற அறிய தகவல்கள்; சைதாப்பேட்டையில் நிலவிய யானைக்கால் நோய், சென்னையில் அன்றைய பஸ்/ரயில் வசதி இல்லாமை ஆகியவற்றை தன் சுய குடும்ப சங்கடங்களுக்கு நடுவே வவரிக்கிறார்.

”தேனாம்பேட்டை நடனப் பெண்கள் சாத்தனூரிலும் மாமல்லபுரத்திலும் ஆடாத நாட்களில் ஸ்டூடியோக்களில் நடனம் ஆடிக் கொண்டிருப்பார்கள். இவர்களுடைய சிரிப்புக்கும் உற்சாகத்திற்கும் வாழ்க்கையின் யதார்த்தத்திற்கும் சம்பந்தமே இருக்காது. ஒவ்வொருவருக்கும் கலைமாமணி பரிசு கொடுத்தால் தகும்” போன்ற அன்றாட வாழ்க்கையின் அபத்தங்கள்; குரோம்பேட்டையில் என் நெருங்கிய உறவினர்கள் வீடு கட்டிக்கொண்டு போனபோது நான் மிகவும் அச்சப்பட்டேன். காரணம் அவர்கள் வீட்டில் எல்லோருக்குமே நீரிழிவு வியாதி. இவர்கள் எப்படி வைத்தியரிடம் போவார்கள்? உடல் நிலை நெருக்கடிகள் அவசியம் நேர்ந்திருக்கும். ஆனால் வெளியுலகத்தோடு இருந்த ஒரே தொடர்பான இரயில் நிலையத்துக்குத் தினம் நான்குமுறை நான்கு மைல் ஒற்றையடி பாதையில் நடந்து அல்லது சைக்கிளில் சென்று அவர்களுடைய உடல் நிலையில் நல்ல முன்னேற்றம் ஏற்பட்டு விட்டது. கவலைப்பட்ட நான் மாதத்தில் பாதி நாட்கள் படுக்கையில் கிடக்கிறேன் போன்ற அங்கதங்கள் விரவிக்கிடக்கும் கட்டுரைகள்.

அம்பத்தூர் ஞானமூர்த்தி நகரில் வசித்த லா.ச.ரா.வைப் பற்றி தேவி, அம்பாள், பாம்பு, புலி என இவர் எழுத்து பயமுறுத்தினாலும் அதே நேரத்தில் மனதைக் கிறங்க வைப்பவை. ஒரு பாராட்டு கூட்டத்தில் ஒரு வீட்டில் அவர் ருசியறிந்து காய்ந்த நார்த்தாங்காய் படைத்ததைக் கூறி அவர் கண் கலங்கினார். கூட்டத்தில் இருந்தவர்களுக்கும் கண் கலங்கியது. ஆழ்வார்பேட்டையில் சுஜாதா, இந்திரா பார்த்தசாரதி இருவரும் எதிரும் புதிருமான வீடுகளில் வசிப்பவர்கள். இருவர் மகன்களும் அமெரிக்காவில் குடியேறிவிட்டார்கள். இரு தந்தையரும் வீட்டில் இல்லை என்றால் அமெரிக்காதான் போயிருப்பார்கள் போன்ற சக எழுத்தாளர்கள் பற்றிய மெலிதான கிண்டல்கள்.

நான் சென்னையில் 15 வருடங்கள் வசித்திருக்கிறேன், அந்நகரின் சுவாரசிய சரித்திரத்தின் சில பகுதிகளை கூட அறியாமல். இக்கட்டுரைகள் எழுதிய கடந்த 14 ஆண்டுகளில், அதன் முந்தைய 50 ஆண்டுகளையும் விட நகரம் அசுர வேகத்தில் மாறி இருக்கிறது. அசோகமித்திரன் இப்போது அம்மாற்றத்தை பற்றி எழுதினால் எப்படி இருக்கும் என எண்ணத் தோன்றுகிறது. மிக சுவாரசியமான புத்தகம். படியுங்கள். சென்னையின் வெயிலும், தற்போதைய குப்பையும், போக்குவரத்து நெரிசலும் எரிச்சல் படுத்தும் போது, அதன் கடந்த கால வரலாறு அந்த எரிச்சலை சமன் செய்யக்கூடும்.

தொகுக்கப்பட்ட பக்கங்கள்: அருணா பதிவுகள், அசோகமித்திரன் பக்கம், தமிழ் அபுனைவுகள்