ராஷோமோன் திரைப்பட கதையை எழுதிய அகுடகாவா

ராஷோமோன் திரைப்படத்தை நம்மில் பலரும் பார்த்திருப்போம். (பார்க்கவில்லை என்றால் கட்டாயம் பார்த்துவிடுங்கள், உலகின் டாப் டென் படங்கள் என்று ஒரு பட்டியல் போட்டால் அதில் ராஷோமோன் இடம் பெறும்) இயக்குனர் அகிரா குரோசாவா அந்தத் திரைப்படத்துக்குப் பிறகு ஏறக்குறைய ஒரு cult figureதான்.

திரைப்படம் ரயனோசுகே அகுடகாவா எழுதிய இரண்டு சிறுகதைகளை இணைத்து உருவாக்கப்பட்டது. ஒன்றின் பெயர் ராஷோமோன். ரொம்ப நாளைக்கு அது இரண்டு சிறுகதைகளின் இணைப்பு என்று தெரியாது. ராஷோமோன் சிறுகதையை மட்டும் படித்துவிட்டு இதிலிருந்து குரோசாவா எப்படி திரைப்படத்தை உருவாக்கினார் என்று வியந்து கொண்டிருந்தேன். In the Grove சிறுகதை திரைப்படத்தின் கதையையும், ராஷோமோன் திரைப்படம் கதையின் ஒரு தளத்தையும் தருகிறது.

அகுடகாவா இளவயதிலேயே – 35 வயதில் தற்கொலை செய்துகொண்டார்.

அகுடகாவாவின் பலம் அவரது வேர்கள்தான் என்று தோன்றுகிறது. நான் படித்த வரையில் அவரது கதைகள் சில பல நூறு வருஷங்களுக்கு முன்னால் நடக்கின்றன. அனேகமாக பெரிய அந்தஸ்து இல்லாதவர்கள்தான் கதை மாந்தர்கள். திடீரென்று ஒரு வீச்சு. In the Grove சிறுகதையில் மனைவி கணவனைக் கொல்லச் சொல்லும் இடம்; பிணங்களின் தலைமுடியைத் திருடும் கிழவி; விளையாட்டாகச் சொன்ன பொய் நிஜமாகவே நடந்ததா இல்லையா என்ற கேள்வி; செய்தி சொல்லப் போகும் நரி; என்று பல இடங்களைச் சொல்லலாம். அவையே அவரது கதைகளை உயர்த்துகின்றன. ஆனால் என் கண்ணில் எவையும் படிக்க வேண்டியவை அல்ல. உளவியல் கூறுகளை வலிந்து புகுத்துகிறார் என்று தோன்றுகிறது. இன்னும் கொஞ்சம் வாழ்ந்திருந்தால் இந்த rough edges எல்லாம் போயிருக்கலாம்.

நான் படித்த தொகுப்பில் ஆறு சிறுகதைகள் இருந்தன. In the Grove சிறுகதை ஒரு rough draft போலத்தான் இருந்தது. அதில் ராஷோமான் திரைப்படத்தை கண்டது குரொசாவாவின் சாதனை என்றுதான் தோன்றுகிறது. ராஷோமான் நல்ல் பின்புலச் சித்தரிப்பு, ஆனால் அவ்வளவு மட்டுமே. Yam Gruel, Martyr, Kesa and Morito ஆகியவை படிக்கக் கூடிய, சுமாரான சிறுகதைகள். Dragon நல்ல சிறுகதை. குளத்திலிருந்து ஒரு ட்ராகன் எழும் என்று கிளப்பிவிடும் புரளி உண்மை ஆகிறதா?

அகுடகாவா புத்தகப் பித்தர்களுக்கு மட்டும்தான். திரைப்படத்தை பார்த்துக் கொள்ளுங்கள் என்றுதான் சொல்வேன்.

தொகுக்கப்பட்ட பக்கம்: உலக இலக்கியம்

பாகிஸ்தானி-ஆங்கிலேய எழுத்தாளர் ஹனீஃப் குரேஷியின் சிறுகதை: My Son the Fanatic

குரேஷி எனக்கு திரைப்படங்கள் மூலமாகத்தான் – My Son the Fanatic (1997), East is East (1999) – அறிமுகமானார். இரண்டிலும் ஓம் பூரிதான் நாயகன். இங்கிலாந்தில் வாழும் புலம் பெயர்ந்த பாகிஸ்தானி பின்புலத்தில் எடுக்கப்பட்ட திரைப்படங்கள். இரண்டும் நன்றாக இருந்தன, ஆனால் பார்த்தே ஆக வேண்டியவை அல்ல.

சமீபத்தில் My Son the Fanatic திரைப்படத்தின் மூலக்கதை (1994) கிடைத்தது. நல்ல சிறுகதை. இளைஞனான மகன் மதத்தில் தீவிரமாக மூழ்கி உங்கள் விழுமியங்களுக்கு எதிராகச் சென்றால், உங்களை கேவலமாகப் பார்த்தால் நீங்கள் என்ன செய்வீர்கள்? இதை எதில் வேண்டுமானாலும் பொருத்திப் பார்க்கலாம் – ஏதோ ஒரு குழு அடையாளத்துக்காக – முஸ்லிம்கள் இந்தியாவின் இரண்டாம் நிலை குடிமகன்கள் என்று கருதும் ஹிந்து, கறுப்பர்களை இழிபிறவிகளாகப் பார்க்கும் வெள்ளையன், ஜாதி அடையாளம், மொழி அடையாளம் ஏதோ ஒன்று – உங்கள் மகன்/மகள் நீங்கள் உங்கள் வாழ்வின் அனுபவத்தால் அடைந்த விழுமியங்களை நிராகரித்தால் – இல்லை எதிர்த்தால் – எப்படி உணர்வீர்கள்? அல்லது அப்பா ஹிந்துத்துவர், மகன் ஹிந்துத்துவ எதிரி, அப்பா தி.க., பெண் ஆன்மீகவாதி, அப்பா நிறவெறியன், பெண் கறுப்பனை காதலிக்கிறாள் – ஏதோ ஒன்று, பெற்றோர்களின் விழுமியங்களை பிள்ளைகள் தவறு என்று கருதினால் எப்படி மேலே போவது? என் பெண்ணுடன் எல்லாருக்கும் மெடிகேர் எல்லாம் கேட்க நன்றாகத்தான் இருக்கிறது, பணம் எங்கிருந்து வரும், வரவுக்குள்தான் செலவிருக்க வேண்டும் என்றோ, இல்லை பில்லியனர்கள் உலகில் இருப்பதில் எந்தத் தவறும் இல்லை, எத்தனை கொடுமைகள் நேர்ந்தாலும் விழைவுதான் மனித சமூகத்தை முன்னே கொண்டு செல்கிறது என்று வாதிடும்போதெல்லாம் இதை கொஞ்சம் உணர்கிறேன்.

குரேஷியின் பூர்வீகம் சென்னை! அவரது குடும்பத்தினர் 1947-இல் பாகிஸ்தானுக்கு குடி பெயர்ந்திருக்கிறார்கள். அப்பா படிக்க இங்கிலாந்து போயிருக்கிறார். அங்கேயே ஒரு வெள்ளைக்காரப் பெண்ணை மணந்து செட்டில் ஆகிவிட்டார். குரேஷி இங்கிலாந்தில் பிறந்தவரே.

சிறுகதையை இணைத்திருக்கிறேன், படித்துப் பாருங்கள்! (முடிந்தால் திரைப்படங்களையும் பாருங்கள்!)

தொகுக்கப்பட்ட பக்கம்: புனைவுகள்