முதலியார் 1864-இல் பிறந்தவர். தமிழில் முதுகலைப் பட்டம் பெற்ற முதல் மாணாக்கர் இவர்தானாம். பச்சையப்பா கல்லூரியில் பேராசிரியராக பணி புரிந்திருக்கிறார். தெ.பொ. மீனாட்சிசுந்தரம் பிள்ளை, ரா.பி. சேதுப்பிள்ளை இருவரும் இவரிடத்தில் படித்தவர்களாம். 56-57 வயதில், 1921-ஆம் ஆண்டு மறைந்தார்.
முதலியார் பதிணெண்கீழ்க்கணக்கு நூல்களை பதிப்பதில் கவனம் செலுத்தி இருக்கிறார். குறிப்பாக ஆசாரக்கோவை நூலுக்கு இவரது பதிப்பை செம்பதிப்பாகக் கருத வேண்டும். பழமொழி நானூறு, முதுமொழிக் காஞ்சி ஆகிய பதிணெண்கீழ்க்கணக்கு நூல்களையும் பதிப்பித்திருக்கிறார். அறநெறிச்சாரம், ஹரிச்சந்திர புராணம், குசேலோபாக்கியானம் ஆகிய நூல்களையும் பதிப்பித்திருக்கிறார்.
முதலியார் எழுதிய அபிநவக் கதைகளை தமிழின் முதல் சிறுகதைகளாக எடுத்துக் கொள்ளலாம். கமில் சுவலெபில் அப்படித்தான் சொல்கிறார். என்ன, ஏறக்குறைய சிறுவர் கதைகள் மாதிரிதான் இருக்கும், அதனால் இவை சிறுகதைகள்தானா என்று கேள்வியும் கேட்கலாம். ஆனால் இந்தக் கதைகளின் வயது, நடை ஆகியவை எனக்கு charming ஆக இருந்தன.
ஆனால் முதலியாரின் முக்கியப் பங்களிப்பாக நான் கருதுவது அவர் கட்டுரைகளைத்தான். தமிழ் (1904) என்ற தலைப்பில் தமிழ் மொழி, இலக்கண இலக்கியம், வடமொழி, தமிழரின் பூர்வீகம், பழமொழிகள், ஜாதிகள் என்று பலவற்றையும் பற்றி அன்று தெரிந்ததை வைத்து சிறப்பாக கட்டுரை எழுதி இருக்கிறார். இன்றும் படிக்கக் கூடியவையே. அவரது தமிழ்ப்பற்று தெளிவாகத் தெரிகிறது. அதே நேரத்தில் அது வெறி ஆகிவிடவில்லை. கட்டாயம் படியுங்கள் என்று பரிந்துரைக்கிறேன்.
தமிழ்ப் பழமொழிகளைத் தொகுத்து வெளியிட்டிருக்கிறார். கம்பன் (1902), திருவள்ளுவர் சரித்திரம், கண்ணகி சரித்திரம் (1905), அக்பர், குசேலர் சரித்திரம், மஹாதேவ கோவிந்த ரானடே ஆகிய நூல்களையும் எழுதி இருக்கிறார். பஞ்சலட்சணம் என்னும் இலக்கண நூலையும் (1903) மாணவர்களுக்காக எழுதி இருக்கிறார். பாரதி ஆசிரியராக இருந்த இந்தியா பத்திரிகையில் கற்பலங்காரம் என்ற நாவலையும் எழுதினாராம். வ.உ. சிதம்பரம் பிள்ளை இவருடன் சேர்ந்து தமிழாராய்ச்சி செய்திருக்கிறார். ராபின்சன் க்ரூசோ நாவலை தமிழில் மொழிபெயர்த்திருக்கிறார்.
முதலியாரின் மகன்களின் பெயர்கள்: பரிமேலழகர், சேனாவரையர், நச்சினார்க்கினியர்!
தொகுக்கப்பட்ட பக்கம்: தமிழறிஞர்கள்
