போகி சிறுகதை – விகாசம்

(மீள்பதிவு)

பழையன கழிதலும் புதியன புகுதலும் என்று கொண்டாடும் நாள் போகி. அதை அழகாகக் காட்டும் சிறுகதை சுந்தர ராமசாமி எழுதிய ‘விகாசம்.’ எனக்கு மிகவும் பிடித்த சிறுகதைகளில் ஒன்று.

கணினித் துறையில் இன்று நிபுணனாக இருப்பவன் ஐந்து வருஷங்களுக்குப் பின் காலாவதி ஆகிவிட்டிருப்பது சகஜமான நிகழ்ச்சி. இந்தச் சிறுகதையின் மொழிபெயர்ப்பைப் படித்த என் வட இந்திய நண்பர்களும் பெரிதாக ரசித்தது இதனால்தான் என்று நினைக்கிறேன்.

பெரிதாக விவரிக்க விரும்பவில்லை, படித்துக் கொள்ளுங்கள்!

தொகுக்கப்பட்ட பக்கம்: சுந்தர ராமசாமி பக்கம்

பிடித்த சிறுகதை – சுந்தர ராமசாமியின் ‘பிரசாதம்’

எத்தனை முறை படித்தாலும் புன்னகைக்காமல் இருக்க முடிவதில்லை. சுரா சிறுகதை வடிவத்தின் மாஸ்டர்களில் ஒருவர். படித்துக் கொள்ளுங்கள்!

தொகுக்கப்பட்ட பக்கம்: சுரா பக்கம், எழுத்துக்கள்

ஒரு புளியமரத்தின் கதை – சுந்தர ராமசாமியின் முன்னுரை

ஒரு புளியமரத்தின் கதை எனக்குப் பிடித்த தமிழ் நாவல்களில் ஒன்று. முதல் முறை படிக்கும்போது இது உலக சாதனை என்று நினைத்தேன். இப்போது கொஞ்சம் மார்க்கை குறைத்துவிட்டாலும் நல்ல நாவல்தான். வள்ளியூர்க்காரனான பக்ஸ் இதைப் பற்றி இங்கே எழுதி இருக்கிறான்.

அழியாச்சுடர்கள் தளத்தில் சுந்தர ராமசாமி இதற்கு எழுதிய முன்னுரையைப் பிரசுரித்திருந்தார்கள். சிறப்பான முன்னுரை. குறிப்பாக இந்தப் பகுதி:

அங்கிருந்து நேராகக் கீழே பார்த்தால் சினிமா தியேட்டரை ஒட்டிப் பொரி கடலைக்காரி ஒருத்தி உட்கார்ந்துகொண்டிருப்பது தெரியும். மேலே இருந்து பார்க்கையில் முறத்தில் பொரிகடலைக் குவியல்மீது அவளுடைய சிரம் வெட்டி வைக்கப்பட்டிருப்பது போல் தெரியும். இந்தக் கோணத்தில் பார்க்க நேர்ந்ததால் அவள் என் மனசில் இடம் பெற்றாள். கொழகொழவென்று வெற்றிலைச் சாறு தளும்பும் வாயுடன், தலையில் கனகாம்பர மூட்டையுடன், பெரிய பொட்டுடன், மலிவான அலங்காரங்களுடன், செயற்கைக் கவர்ச்சிகளுடன், ‘இது என் தொழில் அல்ல; உப தொழில்’ எனப் போடாமல் போடும் கோஷத்துடன், சிரிப்பும் வசையுமாக, கண்களால் ஆண்மையை அவ்வப்போது சீண்டியபடி இருப்பாள். அவளுக்கு இந்நாவலில் முக்கிய பங்கு அளிக்கவேண்டுமென்று எண்ணியிருந்தேன். ஒரு அத்தியாயத்தில் அவளை அறிமுகப்படுத்தியும் வைத்தேன். கூலி ஐயப்பனின் காதலியாகவோ, சகோதரியாகவோ, மாமியாராகவோ பின்னால் வளர்த்திக்கொண்டு வரவேண்டுமென்று யோசித்திருந்தேன். அடித்துத் திருத்திக் கிழித்துப்போட்டுத் திரும்ப எழுதிய பக்கங்களின் அவஸ்தையில் அவள் எப்போது நழுவி வெளியே விழுந்தாள் என்பதே தெரியவில்லை.

நாலைந்து கதை எழுதிய எனக்கே இப்படி நடந்திருக்கிறது. 🙂

படித்துப் பாருங்கள் என்று பரிந்துரைக்கிறேன்…

தொகுக்கப்பட்ட பக்கம்: சுந்தர ராமசாமி பக்கம்

சுந்தர ராமசாமியும் ஜெயமோகனும் அல்லது துரோணரும் அர்ஜுனனும்

ஜேஜே சில குறிப்புகள் படித்தபோது எனக்கு ஒரு 25 வயது இருக்கலாம். என்னை மிகவும் கவர்ந்த புத்தகம். எங்கே நிஜம் முடிகிறது, கற்பனை ஆரம்பிக்கிறது என்று கூட சொல்ல முடியவில்லை. அதற்குப் பிறகு சுந்தர ராமசாமி என்று தேடிப் பிடித்து படித்தேன். புளியமரத்தின் கதை அற்புதமாக இருந்தது. பல சிறுகதைகள் – கோவில் காளையும் உழவு மாடும், புகழ் பெற்ற ரத்னாபாயின் ஆங்கிலம், புகழ் பெறாத சீதை மார்க் சீயக்காய்த் தூள், எனக்கு மிகவும் பிடித்த சிறுகதையான விகாசம், சிரிக்காமல் படிக்க முடியாத பிரசாதம் என்று ஒரு பெரிய லிஸ்டே இருக்கிறது.

ஆனால் எனக்கு பிடித்த நாவல் ஜேஜேதான். அது ஒரு tour de force. அதே நேரத்தில் இதையும் ஒத்துக் கொள்ள வேண்டும். நான் சாதாரணமாக புத்தகங்களை நாலைந்து முறை படிக்கும் வழக்கும் உடையவன். சு.ரா.வின் சிறுகதைகளை மட்டுமே நான் மீண்டும் மீண்டும் படித்திருக்கிறேன். இன்று மீண்டும் அவரது நாவல்களை படித்தால் என் மதிப்பீடு மாறலாம்.

மூன்று தமிழ் எழுத்தாளர்களை நான் ஜீனியஸ் என்று கருதுகிறேன். ஜெயமோகன் காலத்தால் மூன்றாமவர். அவருக்கும் மேலிருக்கும் ஒரே தமிழ் எழுத்தாளர் புதுமைப்பித்தன்தான் என்பது என் எண்ணம். விஷ்ணுபுரம், ஏழாம் உலகம், பின் தொடரும் நிழலின் குரல், காடு ஆகியவை என்றும் நிற்கும் நாவல்கள். சிறுகதைகளிலும் நிறைய தேறும். இலக்கிய, பண்பாட்டு, அரசியல் விமர்சனக் கட்டுரைகளில் அவரது வீச்சு அகலமானது. ஆழமும் அதிகம்தான், ஆனால் ஆழத்தைப் பற்றிய மதிப்பீடு எதிர்காலத்தில் மாறலாம். (ஒரு காலத்தில் சுஜாதாவின் கட்டுரைகள் மிக ஆழமானவை என்று நினைத்திருந்தேன், இன்று இல்லை.)

சு.ரா.வை ஜெயமோகனின் ஒரு குரு என்று சொல்லலாம். அவரோடு பேசிப் பேசி விவாதித்து கற்றுக் கொண்டு தன்னை வளர்த்துக் கொண்டிருக்கிறார். இதை ஜெயமோகனே சொல்லி இருக்கிறார். ஆனால் சு.ரா.விடம் அவருக்கு சில கசப்புகளும் இருக்கின்றன என்பது தெளிவாக தெரிந்தது. அவருடைய கருத்துப்படி அவர் குருவை மிஞ்சிவிட்ட சிஷ்யர். என் கருத்தும் அதுதான். துரோணருக்கும் அர்ஜுனனுக்கும் உள்ள உறவுதான் நினைவு வருகிறது.

சு.ரா. இறந்ததும் ஜெயமோகன் தன் சு.ரா. நினைவுகளை ராப்பகலாக உட்கார்ந்து எழுதி இருக்கிறார். அது நினைவின் நதியில் என்று புத்தகமாக வந்திருக்கிறது. நண்பர் ராஜன் வீட்டில் பார்த்தேன். எல்லாரும் என்னை சுற்றி பேசிக் கொண்டிருந்தபோது நான் மானர்ஸ் இல்லாமல் புத்தகத்தை படித்துக் கொண்டிருந்தேன். வீட்டுக்கு கொண்டு வந்து படிக்கும் அளவுக்கு பொறுமை இல்லை.

சுருக்கமாக: இளமை, அனுபவம் இன்மை, இயல்பு, சொந்த வாழக்கையில் கடுமையான பாதிப்புகள், முதிர்வின்மை(immaturity), ஈகோ எல்லாம் சேர்ந்து ஜெயமோகனை ஒரு வழி செய்து கொண்டிருந்த நேரம். ஜேஜே சில குறிப்புகள் படித்துவிட்டு சு.ரா.விடம் போய் சேர்ந்திருக்கிறார். சு.ரா.விடம் எதிர்வாதம் செய்தே வளர்ந்திருக்கிறார். ஒரு கால கட்டத்தில் சு.ரா.வின் நவீனத்துவம் இவருக்கு போதவில்லை. குருவை மிஞ்சும் படைப்புகள் – விஷ்ணுபுரம் – வர ஆரம்பித்திருக்கிறது. குருவுக்கு ஈகோ, தன் புகழ் நிற்க வேண்டும் என்ற எண்ணம், குடும்ப பாசம், எந்த நெருங்கிய உறவிலும் வரும் சில பிரச்சினைகள் – இருவருக்கும் நடுவில் பிரிவு.

ஜெயமோகனின் கண்ணில் நவீனத்துவத்தின் உச்சம் ஜேஜே சில குறிப்புகள்தான். (என் கண்ணில் அசோகமித்ரனே – கரைந்த நிழல்கள், பல சிறுகதைகள், மானசரோவர், தண்ணீர்….) சு.ரா. தன் வார்த்தைகளை கச்சிதமாக செதுக்க வேண்டும் என்ற ஆசையில் தன் படைப்பூக்கத்தை இறுகப் பிடித்திருந்தார் என்றும் அப்படிப் பிடிக்கவில்லை என்றால் அவர் இன்னும் பெரிய படைப்பாளியாக உயர்ந்திருப்பார் என்றும் கருதுகிறார். சு.ரா. தன் குருநாதரான க.நா.சு.வை விஞ்சினார் என்றும் தான் சு.ரா.வை விஞ்சிவிட்டோம் என்றும் நினைக்கிறார். நானும் அப்படித்தான் நினைக்கிறேன்.

சு.ரா.விடம் ஈகோ உண்டு என்றும் ஒரு படைப்பாளி சு.ரா.வை தாண்டாத வரை அவருக்கு பிரச்சினை இல்லை என்றும் அப்படி தாண்டிவிட்டால் அவரது படைப்புகளை பற்றி நல்ல வார்த்தை சொல்லமாட்டார், சமயத்தில் கொஞ்சம் அமுக்கப் பார்ப்பார் என்றும் ஜெயமோகன் சொல்கிறார். அப்படி இருந்தால் ஆச்சரியம் இல்லை. சு.ரா. என்ன தெய்வமா? மனிதர்தானே? சு.ரா.வை அப்படி எத்தனை பேர் தாண்டிவிட்டார்கள்? ஜெயகாந்தனுக்கு கிடைத்த பிரபலம் மீது அவருக்கு கொஞ்சம் மனத்தாங்கல் உண்டு, ஆனால் ஜெயகாந்தனை மிகவும் மதித்தார் என்றும், அசோகமித்ரனுக்கும் அவருக்கும் வெளியில் அறிவிக்கப்படாத பனிப்போர் உண்டு என்றும் ஜெயமோகன் சொல்கிறார். ஜெயமோகனுக்கும் தன் எழுத்து பற்றி ஈகோ – சரி பெருமிதம் – உண்டு என்பதை பதிவு செய்கிறேன்.

சு.ரா.வை பற்றி அவர் தரும் ஒரு படிமம் நன்றாக இருந்தது – பட்டுத் துணியில் சுற்றப்பட்ட இரும்புத் தடி. கொஞ்சம் மேட்டிமைத்தனம், மனிதர்களை எடை போடும் திறமை, இளைஞர்களை, ஒரு பட்டாளத்தையே விருந்தோம்பி கட்டி மேய்த்து அவர்களை அடுத்த படி ஏற வைக்கும் திறமைசாலி. Gentleman with a bit of ego என்ற படிமத்தை உண்டாக்குகிறார்.

சுத்த வெஜிடேரியன் ஆன சு.ரா. மீன் சாப்பிட்ட நிகழ்ச்சியை ஜெயமோகன் ஒரு பதிவில் எழுதி இருக்கிறார் – A true gentleman.

ஜெயமோகன் இந்த புத்தகம் எழுதும்போது நெகிழ்ந்த மன நிலையில் இருந்திருக்கிறார் என்று நினைக்கிறேன். (சு.ரா. மறைந்த ஓரிரு வாரங்களில் எழுதப்பட்ட புத்தகம்) என் அப்பாவின் குறைகள் எனக்கு தெரியும். ஆனாலும் அவர் மீது எனக்கு உயிர்தான். அதே போன்ற ஒரு உணர்வை சு.ரா. மீது அவர் வைத்திருப்பது தெரிகிறது.

எனக்கு இசைவில்லாத விஷயங்கள் சில: ஜெயமோகன் கருத்தில் ஒரு படைப்பு ஒரு தரிசனத்தை காட்டும்போது மட்டுமே உச்சத்தை அடைகிறது. தரிசனமே இல்லை என்று சொல்லும் படைப்புகளும் உச்சத்தை அடையலாம். ஜே ஜே அப்படிப்பட்ட ஒரு படைப்புதான். மாக்பெத் மாதிரி நாடகங்கள் மட்டுமே உச்சத்தை அடையலாம், ஆனால் சீசர் அண்ட் கிளியோபாட்ரா மாதிரி நாடகங்கள் அடைய முடியாது என்று சொல்வது எனக்கு இசைவில்லை. விஷ்ணுபுரம் எனக்கு மனித உணர்ச்சிகளை வேறு ஒரு மாபெரும் தளத்தில் காட்டுகிறது. நயாகரா போன்ற பிரமாண்டம். அதற்காக பத்து நொடியில் உடையும் சோப்பு குமிழிகளின் நிறங்களில் எனக்கு நிறைவு ஏற்பட முடியாதா? சு.ரா.வின் படைப்புகள் எனக்கு ப்ரூகலின் ஓவியங்களை நினைவுபடுத்துகின்றன. விஷ்ணுபுரம் குயர்னிகா ஓவியத்தை நினைவுபத்துகிறது. இரண்டும் கலையின் உச்சங்கள்தான். என்ன, எனக்கு குயர்னிகாவை விட விவசாயியின் திருமண விருந்து ஓவியம் பிடித்திருக்கிறது. ஆனால் ஜேஜேவை விட விஷ்ணுபுரம் பிடித்திருக்கிறது.

அப்புறம் கட்டுரைகள் எழுதும்போது யாராலும் மறுக்க முடியாத விஷயங்களையே எழுதுகிறார், அதனால் அதில் சாரம் இருப்பதில்லை என்றும் ந. பிச்சமூர்த்தி பற்றி ஒரு bland கட்டுரை எழுதினர் என்றும் ஜெயமோகன் சொல்கிறார். அவரது நினைவோடை சீரிஸ் புத்தகங்கள் அப்படி இல்லை – குறிப்பாக ஜீவா பற்றிய புத்தகம் ஒரு கிளாசிக்.

சு.ரா. மாதிரி ஒரு பெரிய எழுத்தாளரை பற்றிய முக்கியமான ஆவணம் இது. அது மட்டும் இல்லை, ஜெயமோகனைப் பற்றிய முக்கியமான ஆவணமும் கூட. படியுங்கள் என்று சிபாரிசு செய்கிறேன்.

பிற்சேர்க்கை: நான் இந்தப் பதிவை எழுதி பல மாதங்கள் ஆயிற்று. ஜெயமோகனை சந்தித்த புதிது. எப்படி சார் இருக்கிறது என்று அவரிடம் கேட்டேன். அவர் சகிக்கவில்லை என்பதை மிக நாகரீகமாகச் சொன்னார். தூக்கி பரணில் போட்டுவிட்டேன். பழைய draft மீண்டும் கண்ணில் பட்டபோது நாகரீகத்துக்கும் இங்கிதத்துக்கும் நமக்கும் என்ன சம்பந்தம் என்று பதித்துவிட்டேன்.

தொடர்புடைய பதிவுகள்:
சுந்தர ராமசாமி மீன் சாப்பிட்ட இரவு
ஒரு புளிய மரத்தின் கதை – பக்சின் விமர்சனம்
நினைவோடை – ஜீவா

சுந்தர ராமசாமியின் “நினைவோடை – ஜீவா”

சுந்தர ராமசாமி சில ஆளுமைகளை – கம்யூனிஸ்ட் தலைவர் ஜீவா, எழுத்தாளர்கள் க.நா.சு., சி.சு. செல்லப்பா, நண்பர் கிருஷ்ணன் நம்பி மற்றும் சிலரைப் பற்றிய தன் நினைவுகளை நினைவோடை என்ற சீரிஸில் பகிர்ந்து கொண்டிருக்கிறார். எல்லாம் சின்ன சின்ன புத்தகங்கள், சுலபமாக ஒரு இருபது முப்பது நிமிஷத்தில் படித்துவிடலாம். இவை எதுவும் வாழ்க்கை வரலாறு இல்லை. சுந்தர ராமசாமிக்கு அவர்களோடு இருந்த தொடர்பு, சுராவின் கண்ணில் இவர்கள் என்றுதான் இருக்கிறது.

ஜீவாவைப் பற்றி என் தலைமுறை ஆட்களுக்கு அவ்வளவாகத் தெரியாது. ஓரளவு தலைவர்கள், சமகால தமிழக நிகழ்ச்சிகளில் ஆர்வம் உள்ள எனக்கே கூட ஜீவா ஒரு பேர்தான். கம்யூனிஸ்ட் கட்சித் தலைவர் என்பதைத் தவிர வேறு எதுவும் தெரியாது. என்ன சாதித்தார், சுதந்திரப் போராட்டத்தில் பங்கு கொண்டாரா என்பது கூடத் தெரியாது. சுரா ஜீவாவின் ஆளுமையை சுலபமாகக் காட்டிவிடுகிறார்.

ஜீவாவின் பங்களிப்பு ஒரு தொழிற்சங்கவாதி என்றோ, அறிவுஜீவி என்றெல்லாம் இல்லை. அவர் ஒரு people person. எல்லாருடனும் கலந்து பழகுபவர். பேச்சாளர். அதுவும் அன்றைக்கு மக்கள் மனதை கவரக் கூடிய விதத்தில் பேசுவதில் வல்லவர்கள் – அண்ணாதுரை, கருணாநிதி, ம.பொ.சி. என்று பலர் இருந்தார்கள். இவர் அவர்களிலேயே சிறந்த பேச்சாளர்களில் ஒருவர். கூட்டத்தை கவரக்கூடிய charisma உள்ளவர். தான் சித்தாந்தத்தை கரைத்துக் குடித்தவன் என்ற எண்ணமெல்லாம் கிடையாது. எப்பேர்ப்பட்டவனுக்கும் ஏதோ தெரிந்திருக்கும், அதைப் பற்றி பேச வேண்டும், தெரிந்து கொள்ள வேண்டும் என்ற ஆர்வம் உள்ளவர். வரட்டு சித்தாந்தத்தைத் தாண்டி மனிதர்களைப் பார்த்தவர். உண்மையிலேயே இவரை மாதிரி ஆளுக்காகத்தான் ஓட்டு விழும். மனிதர்களின் இதயத்தை தொடக்கூடியவர். நல்ல மனிதர், கம்யூனிஸ்ட் கட்சிக்கு பலம் சேர்த்திருக்கிறார்.

ஆனால் இவர் மாதிரி ஆட்களின் பங்களிப்பு வெகு விரைவில் மறந்துவிடும். அவரைப் பார்த்துப் பேசி பழகி பேச்சைக் கேட்டவர்களுக்குத்தான் நினைவிருக்கும். அவரது legacy என்று சொல்ல அந்த நினைவுகளைத் தவிர வேறு எதுவுமில்லை. அந்த நினைவுகளைத்தான் சுரா பதிவு செய்திருக்கிறார்.

சுரா கம்யூனிஸ்ட் கட்சி அனுதாபியாக இருந்திருக்கிறார். அதற்கு ஜீவா ஒரு முக்கிய காரணம். சின்ன வயது சுராவுக்கு ஜீவா ஒரு ஹீரோவாக இருந்திருக்கிறார். பிறகு கம்யூனிஸ்ட் கட்சியோடு கசப்பு ஏற்பட்ட பிறகும் ஜீவா இவரை உற்சாகப்படுத்தி இருக்கிறார். கடைசி வரை நல்ல உறவு இருந்திருக்கிறது. அந்த உறவை சிறந்த, ஆனால் சிம்பிளான கோட்டோவியம் மாதிரி இங்கே காட்டி இருக்கிறார்.

உடுமலை தளத்தில் கிடைக்கிறது. விலை நாற்பது ரூபாய். புத்தகத்தின் சில பக்கங்களை இங்கே படிக்கலாம்.

ஜீவாவைப் பற்றி ஒரு நல்ல வாழ்க்கை வரலாறு வர வேண்டும். அதற்கு தகுதியானவர் அவர் என்று அவரைப் பற்றி அதிகம் தெரியாத எனக்கே தெளிவாகத் தெரிகிறது. இப்போதைக்கு இதையாவது படியுங்கள்!

பக்சின் குறிப்பை இங்கே படிக்கலாம்.

பிற்சேர்க்கை: கே. ஜீவபாரதி ஜீவா எம்.எல்.ஏ. ஆக இருந்தபோது தமிழ்நாடு சட்டமன்றத்தில் பேசிய பேச்சுகளை எல்லாம் தொகுத்திருக்கிறார். அதைப் படித்தபோது ஜீவா அலங்காரப் பேச்சு, எதுகை மொகனை, இவற்றை எல்லாம் நம்பியவர் இல்லை என்று தெரிகிறது. விவரங்களைச் சேகரித்து நிறைய பேசி இருக்கிறார். புத்திசாலித்தனமாக விமர்சித்திருக்கிறார். ஆனால் அந்தப் பேச்சுகளுக்கு இன்று எந்த முக்கியத்துவமும் இல்லை. சென்னையில் ட்ராம் சர்வீஸ் நின்றபோது தொழிலாளர்கள் பட்ட பாடு என்பதில் இன்றைய மனிதர்களுக்கு என்ன இருக்கிறது?