சி. சுப்ரமணியத்தின் “திருப்புமுனை” – படிக்க விரும்பும் புத்தகம்

(மேம்படுத்தப்பட்ட மீள்பதிவு)

என்னை fascinate செய்யும் தலைவர்கள் இரண்டாம், மூன்றாம் கட்டத் தலைவர்கள்தான். சி. சுப்பிரமணியம் அவர்களில் ஒருவர். இன்று மறக்கப்பட்ட தலைவர்தான், ஆனால் ஒரு 20 வருஷத்துக்காவது அவர் தமிழக காங்கிரஸின் முக்கியத் தலைவர்.

அவர் எழுதிய “நான் சென்ற சில நாடுகள்” என்ற புத்தகம் கிடைத்தது. அதனால்தான் இந்தப் பதிவை மீள்பதித்திருக்கிறேன். 1960-இல் காமராஜ் மந்திரிசபையில் அவர் மந்திரியாக இருந்தபோது ஐரோப்பிய நாடுகளுக்கு – இங்கிலாந்து, ஸ்வீடன், ஜெர்மனி, ஃப்ரான்ஸ், ஸ்விட்சர்லாந்து – போய்வந்திருக்கிறார். எஸ்.எஸ். வாசன் அவரை வற்புறுத்தி தன் பயண அனுபவங்கள் விகடனில் எழுத வைத்திருக்கிறார்.

சி.எஸ். அப்போது நிதி, கல்வி இரண்டு துறைகளுக்கும் அமைச்சர். ஆனால் தொழிற்சாலை, விவசாயப் பண்ணை என்று சுற்றிப் பார்த்திருக்கிறார், நம்மூரில் என்ன செய்யலாம் என்று யோசித்திருக்கிறார். அவற்றை விவரமாக எழுதி இருக்கிறார். அங்கும் உல்லாசமாய் நாலு ஊர் சுற்றினோம் என்று இல்லாமல் வேலையைப் பற்றி யோசித்திருக்கிறார். அதுவே இந்தப் புத்தகத்தில் என்னைக் கவர்ந்த அம்சம். இப்போது வெளிநாடு போகும் மந்திரிகள் இது மாதிரி எல்லாம் சிந்தித்து நேரத்தை வீணடிக்கமாட்டார்கள் என்று நினைக்கிறேன். 🙂

வழக்கமான சில அதிர்ச்சிகள், ஆச்சரியங்கள். சுத்தத்தைப் பேணும் ஐரோப்பியர்கள், ஆரம்பப்பள்ளி ஒன்றை அமைக்க அன்றைய பணத்தில் கிட்டத்தட்ட ஏழரை லட்சம் செலவு என்று கேட்டதும் அதில் தமிழகத்தில் ஒரு கல்லூரியைக் கட்டிவிடலாமே என்ற எண்ணம், அன்றைய முன்னோடி தொழில் நுட்பமான தொலைக்காட்சியைக் கண்டு இது நல்லதா கெட்டதா என்று குழப்பம்.

சி.எஸ். தன் சுயசரிதையை எழுதி இருக்கிறார். சில பகுதிகளை இங்கே பதித்திருக்கிறார்கள் – பகுதி 1, பகுதி 2.  திருப்புமுனை என்று பேராம். படித்தவர்கள் யாராவது இருந்தால் அதைப் பற்றி எழுதுங்களேன்!

முல்லைப் பெரியார் பற்றி இத்தனை பிரச்சினை இருக்கும் இன்றைக்கு சி. சுப்பிரமணியம் பரம்பிக்குளம்-ஆழியார் திட்டத்தை கேரளத்தின் ஒத்துழைப்பை திறமையாகப் பெற்று செயல்படுத்திய இந்த சம்பவம் “அந்தக் காலம் மாதிரி வருமா” என்று ஏங்க வைக்கிறது.

தொடர்புடைய சுட்டிகள்:
புத்தகத்திலிருந்து சில பகுதிகள் – பகுதி 1, பகுதி 2
முன்னாள் ஜனாதிபதி ஆர். வெங்கட்ராமனைப் பற்றி சில பதிவுகள்
காமராஜைப் பற்றி சில பதிவுகள்

நால்வர்: திரு.வி.க., வ.வே.சு. ஐயர், சிவா, பாரதி

வெ. சாமிநாத சர்மா எழுதிய அருமையான புத்தகம் நான் கண்ட நால்வர் (1959) – திரு.வி.க., வ.வே.சு. ஐயர், சுப்ரமணிய சிவா, பாரதி இவர்கள் நால்வரோடும் தன் பழக்கத்தைப் பற்றி எழுதி இருக்கிறார். அவரது அனுபவங்கள் என்ற குறுகிய ஆடியிலேயே (lens) இவர்கள் நால்வரின் குணங்களை நன்றாகப் புரிய வைத்துவிடுகிறார். சுருக்கமாகச் சொன்னால் அவர் கண்ணில் திரு.வி.க. சீலர்; வ.வே.சு. ஐயர் வீரர்; சிவா போராளி; பாரதி? கொஞ்சம் பித்துப் பிடித்த கவிஞர்!

சர்மாவின் நடை, அதிலிருக்கும் வேகம், எளிமை, உண்மை (genuineness) எனக்கு எப்போதும் மிகவும் பிடித்தமானவை. அவை இந்தப் புத்தகத்தில் மிகச் சிறப்பாக வெளிப்பட்டிருக்கின்றன.

சர்மாவுக்கு ஒரு குறை. வ.உ.சி. இவர் வேலை பார்த்த அலுவலகத்துக்கு அடிக்கடி வருவாராம். ஆனால் அவரோடு நெருங்கிப் பழக முடியவில்லையாம். அவரைப் பற்றி இந்தப் புத்தகத்தில் எழுத முடியவில்லையே என்று வருத்தப்படுகிறார்.

---

சர்மாவுக்கு திரு.வி.க. குரு. பத்திரிகையாளராக, எழுத்தாளராக ஆக்கியவர் அவர்தான். தேசபக்தன் பத்திரிகையில் உதவி ஆசிரியராகச் சேர்ந்ததிலிருந்து பழக்கம் ஆரம்பிக்கிறது. திரு.வி.க.வை ஒரு வார்த்தையில் விவரித்துவிடுகிறார் – சீலர்! வேலைகளை இழுத்துப் போட்டு செய்து திரு.வி.க.வின் அன்பைப் பெற்றிருக்கிறார். திரு.வி.க.வால் கண்டிப்பாக பேச முடியாது, அதற்கு சர்மாவை பயன்படுத்திக் கொண்டிருக்கிறார். சர்மாவே சில சமயம் திரு.வி.க. எழுத வேண்டிய தலையங்கம், பத்திகள் எல்லாவற்றையும் எழுதிவிடுவாராம் – அதுவும் திரு.வி.க.வின் பாணியிலேயே! திரு.வி.க. சர்மா குடத்திலிட்ட விளக்காக இருக்கிறார், தான் சாதிப்பதைக் கூட வெளியில் சொல்லிக் கொள்வதில்லை என்று வருத்தப்படுவாராம். திரு.வி.க.வோடு மாலை நேரத்தில் ராயப்பேட்டையிலிருந்து கடற்கரைக்கு லாயிட்ஸ் ரோடு வழியாக நடந்து போவார்களாம்; (பிற்காலத்தில் மாம்பலத்துக்கு நடை) அந்த நடையும் பேச்சும் சர்மாவுக்கு பொன்னான தருணங்கள்.

சர்மாவுக்கு திரு.வி.க. மேல் இருப்பது ஏறக்குறைய பக்தி. ஆனால் திரு.வி.க. சர்மாவோடு தன்னை நெருக்கமாக உணரவில்லையோ என்று எனக்கு ஒரு சந்தேகம் உண்டு. ஏனென்றால் திரு.வி.க.வின் தன்வரலாறான வாழ்க்கைக் குறிப்புகள் புத்தகத்தில் சர்மாவின் பேர் ஓரிரு பக்கத்தில் வந்திருந்தால் அதிகம்.

---

தேசபக்தன் பத்திரிகையிலிருந்து திரு.வி.க. விலகி நவசக்தி என்ற பத்திரிகையை ஆரம்பித்திருக்கிறார். அவருக்கு பதிலாக வ.வே.சு. ஐயர் தேசபக்தன் பத்திரிகை ஆசிரியராக வந்திருக்கிறார். சர்மா திரு.வி.க. பத்திரிகையில் சேரப் போகிறேன் என்றதும் ஐயர் முதலியாரே போயிருக்கக் கூடாது, இப்போது நீங்களும் விலகினால் எப்படி, நான் முதலியாரோடு பேசிக் கொள்கிறேன் என்று இவரை நிறுத்திக் கொண்டாராம். திரு.வி.க. முடிந்த வரையில் தமிழில் எழுதுவார் என்றால் ஐயர் வடமொழி கலந்து எழுதுவாராம். (ஆனால் ஆங்கிலத்தை அறவே தவிர்ப்பாராம்.). சர்மா ஐயர் பாணியில் அவ்வப்போது தலையங்கம், பத்தி எழுதுவாராம். திரு.வி.க. காலத்தில் அவர் எழுதியதை திரு.வி.க.வே எழுதியது என்று படிப்பவர்களை நினைக்க வைத்தது போலவே இப்போது ஐயரே எழுதியது என்று நினைக்க வைத்தாராம்.

ஐயருக்கு ஆசிரியர் வேலைக்கு என்ன சம்பளம்? மாதம் 150 ரூபாய்! அது அப்போது பெரிய பணம்தான் என்று நினைக்கிறேன். ஐயர் சரித்திர நாவல்கள் பலவற்றை எழுதி தமிழர்களுக்கு வீரம் ஊட்ட வேண்டும் என்று நினைத்திருக்கிறார். அதற்குத்தான் சிறுகதைகள் எழுதிப் பழகிக் கொண்டாராம். ஐயர் கறாரானவரும் கூட. சர்மா எழுதிய பாணபுரத்து வீரன் நாடகத்துக்கு இது நாடகத்துக்கு நான் வைத்திருக்கும் வரையறைக்கு சரிப்படவில்லை, அணிந்துரை தரமாட்டேன் என்று மறுத்துவிட்டாரம். தனக்கு மிக நெருக்கமான பாரதியாரின் பாடல்களுக்கு – கண்ணன் பாட்டு – எழுதிய அணிந்துரையிலேயே நொட்டை சொல்லி இருக்கிறார் என்கிறார்.

1923-இல் காகிநாடா காங்கிரசில் ஐயர் பூரண ஸ்வராஜ்யமே நமது குறிக்கோள் என்று தீர்மானம் கொண்டு வந்தாராம். ஆனால் ஐயரின் தீர்மானத்துக்கு ஆதரவாக ஒரு ஓட்டு கூட விழவில்லையாம். நேரு லாகூரில் கொண்டு வந்து நிறைவேற்றப்பட்ட பூரண ஸ்வராஜ்யத் தீர்மானம் ஆறு வருஷங்களுக்குப் பின்னால்தான் நிறைவேறி இருக்கிறது.

ஐயருக்கு ஜாதி ஆசாரமெல்லாம் கிடையாது, ஆனால் சுத்தமாக இருக்க வேண்டும் என்று கண்டிப்பாக இருப்பார் என்கிறார். குருகுல விவகாரம் மிகைப்படுத்தப்பட்டது என்கிறார். கட்டுமஸ்தாக இருப்பார், தான் எழுதாத கட்டுரைக்கு பொறுப்பேற்று சிறை சென்றபோதுதான் அவர் உடல் நலம் கொஞ்சம் கெட்டது என்கிறார். ஐயர் அவருக்கு அடுத்த குரு.

---

சிவா மயிலாப்பூரில் இவர் வீட்டுக்கு அருகேதான் வாழ்ந்திருக்கிறார். அவ்வப்போது தேசபக்தன் அலுவலகத்துக்கு வந்து ஐந்து பத்து வாங்கிக் கொள்வாராம். அதுவும் எப்படி? திரு.வி.க.வை விளக்கெண்ணெய் முதலியார், வழவழா முதலியார் என்றுதான் அழைப்பாராம். உரிமையோடு கேட்டு வாங்கிக் கொள்வாராம். திரு.வி.க.வும் எப்போதும் மறுத்ததில்லையாம். அன்னி பெசண்டுக்கு திரு.வி.க.வும் சர்மாவும் தந்த ஆதரவை வெறுத்தாராம். அடுத்த நாட்டுக்காரி நமக்கு விடுதலை வாங்கித் தரமுடியாது என்று நினைத்தாராம். சர்மா எப்போதும் “அன்னை பெசண்ட்” என்றுதான் எழுதுவாராம், அது சிவாவுக்கு கடுப்பைக் கிளப்புமாம். “அன்னிய பெசண்ட்” என்று எழுதும் என்பாராம். சிவா வறுமை, நோய் என்று படாதபாடு பட்டிருக்கிறார், ஆனால் பத்திரிகை, எழுத்து, போராட்டம், சிறை என்று சோர்வே இல்லாமல் உழைத்திருக்கிறார்.

---

பாரதியும் அவ்வப்போது தேசபக்தன் அலுவலகத்துக்கு வருவார். சர்மாவின் பத்திகளைப் படித்துவிட்டு எழுதியவர் இவரா என்று வியந்தாராம். பாரதியின் கவித்துவம் அப்போது தான் உட்பட்ட பலராலும் புரிந்து கொள்ளப்படவில்லை என்கிறார். வ.உ.சி., வ.வே.சு. ஐயர், சிவா போன்ற வெகு சிலரே அவரது மேதமையை உணர்ந்திருந்தார்களாம். மறைவுக்குப் பிறகுதான் அவர் ஒரு படிமம் (icon) ஆனார் என்கிறார். அருமையாகப் பாடுவாராம்.

தொகுக்கப்பட்ட பக்கம்: தமிழ் அபுனைவுகள்

வ.ரா.: தமிழ் பெரியார்கள்

வ.ரா. என்று பொதுவாக அறியப்படும் வ. ராமஸ்வாமி ஐயங்கார் 1943-இல் எழுதிய புத்தகம். அன்றைய பிரமுகர்களைப் பற்றிய ஒரு சித்திரம் கிடைக்கிறது.

வ.ரா. தமிழ் பெரியார்கள் என்று போட்டிருக்கும் பட்டியலே மிக சுவாரசியமானது. ராஜாஜி, ஈ.வெ.ரா., திரு.வி.க., வரதராஜுலு நாயுடு, டி.எஸ்.எஸ். ராஜன், ஜார்ஜ் ஜோசஃப், சத்யமூர்த்தி, வ.உ.சி. எஸ்.எஸ். வாசன், கே.பி. சுந்தராம்பாள், என்எஸ்கே, நாமக்கல் ராமலிங்கம் பிள்ளை.

யார் யார் இல்லை என்பது அதை விட சுவாரசியமானது. பாரதியோடு நெருக்கமாகப் பழகியவர், ஆனால் பாரதியைக் காணோம். உ.வே.சா. இல்லை. வ.ரா. மணிக்கொடிக்கு ஆசிரியராக இருந்தவர், ஆனால் புதுமைப்பித்தனைக் காணோம். வ.வே.சு. ஐயர் இல்லை. தியாகராஜ பாகவதர் இல்லை. கல்கி இல்லை. அரியக்குடி, எம்.எஸ்., ஜி.என்.பி., ராஜரத்தினம் பிள்ளை மாதிரி பெரிய பாடகர், இசை வல்லுனர் யாருமில்லை. பாலசரஸ்வதி மாதிரி நடனக் கலைஞர் இல்லை. ஒரு வேளை கலைக்கு கே.பி.எஸ்., என்எஸ்கே இரண்டு பேர் போதும் என்றூ நினைத்தாரோ? முத்துலக்ஷ்மி ரெட்டி மாதிரி சமூக சீர்திருத்தவாதி இல்லை. ராமானுஜன், சர் சி.வி. ராமன், ஜி.டி. நாயுடு, அண்ணாமலை செட்டியார், டி.வி. சுந்தரம் ஐயங்கார் இல்லை.

ஒரு வேளை அன்று உயிரோடு இருந்தவர்களை மட்டும்தான் கணக்கில் எடுத்துக் கொண்டாரோ? ஆனால் பட்டியலில் இருக்கும் வ.உ.சி. 36-இலேயே போய்விட்டார். (மிச்ச அனைவரும் 43-இல் இருந்தார்கள்.) புதுமைப்பித்தன், பாகவதர், கல்கி, எம்.எஸ்., அரியக்குடி, ஜி.என்.பி., ராஜரத்தினம் பிள்ளை, சி.வி. ராமன், ஜி.டி. நாயுடு எல்லாரும் இருந்தார்களே?

அவருடைய வார்த்தைகளிலேயே: ஜன சமூகத்தை தங்கள் வாழ்க்கையின் மூலமாக மாறச் செய்பவர்கள் பெரியார்கள். இதை அவர்கள் தாங்கள் அறிந்தும் செய்யலாம்; அறியாமலும் செய்யலாம். அவர் கண்ணில் என்எஸ்கேயும் கேபிஎஸ்ஸும் ஜன சமூகத்தின் வாழ்க்கையை மாற்றி இருக்கிறார்கள், ஆனால் கல்கியும் ஜி.டி. நாயுடுவும் புதுமைப்பித்தனும் பாரதியும் உ.வே.சா.வும் மாற்றவில்லை. அது சரி, அவர் பட்டியல், அவர் கணிப்பு, அவர் இஷ்டம்.

வ.ரா.வின் பலம் கோட்டோவியம் போல சுருக்கமாக எழுதி குணாதிசயத்தை புரிய வைத்துவிடுவது. நடைச்சித்திரம் என்ற புனைவில் நான் முதன்முதலாக இதைப் பார்த்தேன். நம் கண்ணில் தினமும் படும் வேலைக்காரி, சித்த மருத்துவர், பியூன், வண்ணார வீரம்மாள் ஆகியோரை கண் முன்னால் கொண்டு வந்தார். இத்தனைக்கும் நான் படித்தபோதே அவர் காட்டியவர்கள் மறைந்து கொண்டிருந்தனர், ஆனால் எனக்கும் அவர் காட்டும் சித்திரம் புரிந்தது. அதே திறமையை வைத்து இந்தப் பிரமுகர்களையும் கோட்டோவியமாக வரைந்திருக்கிறார்.

அவரது கட்டுரைகள் புகழ்மாலைகள் அல்ல. தனக்குத் தோன்றியதை உண்மையாக எழுதி இருக்கிறார். ராஜாஜியிடம் தன்னம்பிக்கை குறைவு, எல்லாரையும் சந்தேகப்படுவார் என்கிறார். ஈ.வெ.ரா. வைதீகத்தை ஒடுக்க பிரிட்டிஷாருக்கு சலாம் போடுகிறாரே என்று வருந்துகிறார்.

புத்தகத்தின் மின்பிரதி இணையத்தில் கிடைக்கிறது..

---

ராஜாஜியைப் பற்றி அவரது கணிப்பு:

காலத்தை காந்தி எதிர்த்துப் போராடி முறியடித்ததைப் போல ஆச்சாரியாரால் அவ்வளவாக முடியாது. அவ்வளவு தன்னம்பிக்கை ஆச்சாரியாருக்கு இயற்கையாகக் கிடையாது. அதற்கு ஒரு தூண்டுகோல் வேண்டும்…

காந்தி மகா மேதாவி; ஆச்சாரியார் மகா புத்திசாலி. காந்தியின் மூளை வேறு ரகம்; ஆச்சாரியாரின் மூளை வேறு வகை. மேதை வேறு; புத்தி வேறு. காந்திக்கு தனது சொந்த சக்தியில் மலையை நகரச் செய்யும் நம்பிக்கை உண்டு; பிறர் சக்தியிலும் காந்திக்கு அளவற்ற நம்பிக்கை. ஆச்சாரியருக்கு தம்மிடத்தில் சிறிது சந்தேகம்; பிறரிடத்தில் எல்லையற்ற சந்தேகம்… காந்தி சாஸ்திரம்; ஆச்சாரியர் சாஸ்திரி. சாஸ்திரம் காலத்துக்கு கட்டுப்பட்டதல்ல, சாஸ்திரம் வளரும். சாஸ்திரியோ சாஸ்திரத்துக்குக் கட்டுப்பட்டவர். சாஸ்திரிக்கு சாஸ்திரம்தான் பிரதானம்.

ராஜாஜி தொட்டாற்சுருங்கி, உணர்ச்சிகள் இல்லாதவர் என்று பேர் வாங்கியவராம். ஆனால் கனிந்த உள்ளமாம், அதை வெளியே காட்டிக் கொள்ள மாட்டாராம். வரதராஜுலு நாயுடுவுக்காக ஒரு முறை இவரும் ஜார்ஜ் ஜோசஃபும் வாதாடியபோது கேஸ் தோற்றுவிட்டது. ராஜாஜி நாயுடுவுக்கு சிறையா என்று அழுதிருக்கிறார். ஆனால் ஒரு நிமிஷம்தான். ஜார்ஜ் ஜோசஃப் இதை நினைவு கூர்ந்திருக்கிறாராம். திடசித்தர். சத்யாகிரகத்தில் ஈடுபட்டு வக்கீல் தொழிலை கைவிட்ட முதல் சில நாட்களில் ஒரு கட்சிக்காரர் மூன்று நாள் வாதாடுங்கள் 3000 ரூபாய் தருகிறேன் என்று கெஞ்சி இருக்கிறாராம். மறுத்துவிட்டார். இதை வ.ரா.வே நேரில் பார்த்திருக்கிறார். ராஜாஜி உப்பு சத்தியாகிரகத்தில் காட்டிய தலைமைப் பண்பை பெரிதும் சிலாகிக்கிறார்.

ஈ.வெ.ரா.வின் உள்ளத்தில் தைரியத்தையும் தியாகத்தையும் தூண்டியவர் ராஜாஜி என்றாலும் ஈ.வெ.ரா.வின் முதல் குரு வரதராஜுலு நாயுடுதானாம். ஈ.வெ.ரா.வின் பேச்சில் உண்மை இருக்கும், அது காட்டாற்று வெள்ளம் போல கொஞ்சம் கரடுமுரடாகப் பொழியும் என்கிறார். வ.ரா.வின் கணிப்பு

செய்ய வேண்டும் என்று தோன்றுவதை தயங்காமல் செய்யும் தன்மை அவரிடம் காணப்படுவதைப் போல தமிழ் நாட்டில் வேறு எவரிடமும் காணப்படுவதில்லை. லாப நஷ்டக் கணக்கு பார்க்கும் தன்மைக்கும் தேசத்தொண்டுக்கும் சம்பந்தமே இல்லை என்பது அவர் கொள்கை.

உள்நாட்டு வைதீகத்தை அடக்கி ஒடுக்குவதற்காக அயல் நாட்டு ஏகாதிபத்தியத்தோடு நாயக்கர் உறவாடுவதைக் கண்டு நான் மிகுதியும் வருந்துகிறேன்.

திரு.வி.க.வின் தமிழைப் புகழ்கிறார். ஈ.வெ.ரா. காட்டாறு என்றால் இவர் தென்றல் போலப் பேசுவாராம். திரு.வி.க. சாது. யாரையும் சுலபத்தில் கடிந்து பேசிவிடமாட்டார். அதனால் எப்போது தர்மசங்கடத்தில்தான் இருப்பாராம். ராஜாஜிக்கும் ஸ்ரீனிவாச ஐயங்காருக்கும் அதிகாரப் போட்டி இருந்தபோது “ஐயங்கார் நல்லவர், ஆச்சாரியார் பெரியவர். யாரை தள்ளுகிறது, யாரைக் கொள்கிறது” என்று குழம்பினாராம். இப்படி குழம்பிக் கொண்டே இருப்பதால், ஓயாத சிந்தனைதானாம், காரியத்தில் இறங்கமாட்டாராம்.

வ.உ.சி. சிறை சென்ற பிறகு அன்றைய கவர்னர் பெண்ட்லண்ட் பிரபு ஏதோ அவமரியாதையாக பேசி இருக்கிறார். அரசு எதிர்ப்பு என்பது அப்போது வெற்றிடம்தான். வரதராஜுலு நாயுடுதான் ஏதோ துணிந்து எதிர்த்திருக்கிறாராம். அதுதான் அவர் முதல் முறையாக வெளிச்சத்துக்கு வந்ததாம். மிகச் செறிவாகப் பேசுவாராம். அவர் மீது பிற தலைவர்களுக்கு கொஞ்சம் பொறாமை உண்டாம். திராவிட இயக்கம் வகுப்புவாதத்தை வளர்க்கிறது என்று அதை எதிர்த்தாராம். பிற்காலத்தில் ஹிந்து மஹாசபாவில் சேர்ந்திருக்கிறார்.

டி.எஸ்.எஸ். ராஜன் டாக்டர். பர்மாவில் பணி புரியும்போது வெள்ளைக்கார மேலதிகாரி பிரச்சினை செய்ய ரோஷப்பட்டு இங்கிலாந்துக்கு சென்று மேல்படிப்பு படித்திருக்கிறார். அங்கே சவர்க்கார், வ.வே.சு. ஐயர், மதன்லால் திங்ராவோடு பழக்கம். இந்தியா திரும்பிய பிறகு வெற்றிகரமாக தொழில் நடத்தி இருக்கிறார். சுதந்திரப் போராட்டத்தில் சிறை, உடல்நிலை பதிப்பு. ராஜன் முரடராம், ஆனால் ராஜாஜிக்கு கட்டுப்பட்டு நடப்பாராம். ஆனால் அவரிடமிருந்து விலகியும் இருந்திருக்கிறார். ஆனால் ராஜாஜி முதல்வரானபோது ராஜனை அமைச்சராக்கி இருக்கிறார்.

ஜார்ஜ் ஜோசஃப் வக்கீல். மலையாளி, ஆனால் வாழ்ந்தது மதுரையில். மதுரை மக்கள் இவரை ரோஜாப்பூ துரை என்று அழைப்பார்களாம். ராஜாஜியும் இவரும்தான் காங்கிரசின் வேலைத்திட்டத்தை உருவாக்கினார்களாம். அவரது மனைவி (பெயர் தெரியவில்லை) இவரையே மிஞ்சினவராம். காந்தி 1919-இல் ரௌலட் சட்ட மறுப்பு இயக்க வேலையாக மதுரையில் இவர் வீட்டில் தங்கி இருக்கிறார். சிறை செல்ல யாரெல்லாம் தயார் என்று பட்டியல் போட்டிருக்கிறார்கள். ஜார்ஜ் ஜோசஃப் சேரவில்லை. முதலில் சேர்ந்தது அவர் மனைவி! மனைவி சிறை செல்கிறேன் என்று கையெழுத்து போட்டதால்தான் ஜோசஃப்பும் போட்டாராம். வைக்கம் போராட்டத்தில் இவரும் கலந்துகொண்டிருக்கிறார். பின்னாளில் காங்கிரஸில் இருந்து விலகி இருக்கிறார். காந்தி ஜாதிக் கொடுமைகளை எதிர்த்தாலும் வைதீக மனப்பான்மை காங்கிரசில் தலை தூக்கி இருக்கிறது என்று கருதி விலகினாராம். நீதிக் கட்சியில் சேர்ந்து அதற்கு நல்ல ஒரு செயல் திட்டத்தை வகுக்க முயற்சித்தார், ஆனால் தோல்வி என்கிறார் வ.ரா.

சத்தியமூர்த்தி தர்க்கம் புரிவதில் ராஜாஜிக்கு இணையானவர்; அரசியல் அறிவில் நேருவுக்கு சமமானவர்; ஈ.வெ.ரா. போல பிரசங்க மழை பொழியக்கூடியவர்; வரதராஜுலு நாயுடு போல அனுபவம் மிக்கவர்; இலக்கிய ரசனை மிகுந்தவர். சிறந்த தேசபக்தர். சட்டசபை நிபுணர். ஆனால் அவரிடம் ஏதோ குறை இருக்கிறது, அவரை மக்கள் முழுமையாக நம்பவில்லை என்கிறார் வ.ரா. அவர் தீர்க்கதரிசனத்துடன் பேசினாலும் அவர் சொல்வது எடுபடவில்லையாம். எல்லாரிடமும் திட்டு வாங்குவாராம், ஆனால் மனம் சோர்ந்ததே இல்லையாம். காந்தியின் முக்கிய பங்களிப்பு சாதாரண மக்களிடம் பெரும் எழுச்சியை கிளப்பியதுதான், காந்தி அரசியல் நிபுணர் அல்லர் என்று கருதினாராம். வ.ரா. சத்தியமூர்த்தியையே ஏன் நீங்கள் சொல்வது எடுபடவில்லை என்று கேட்டிருக்கிறார். அதற்கு சத்தியமூர்த்தி நான் பணக்காரன் இல்லை, என்னைப் போல தரித்திரன் நேர்மையானவனாக இருக்க முடியாது என்று மக்கள் நினைக்கிறார்கள் என்று சொன்னாராம். சத்தியமூர்த்தி காந்தி, ராஜாஜி போன்றவர்களோடு ஒப்பிட்டால் கொஞ்சம் படாடோபமாகத்தான் இருப்பாராம். படாடோபம் என்றால் லட்சாதிபதி வாழ்க்கை அல்ல, தொழில் என்று ஒன்று இல்லாமல் நன்றாக உடுத்தி உண்பதே அந்த்க் காலத்தில் சந்தேகத்தோடு பார்க்கப்பட்டிருக்கிறது என்று நினைக்கிறேன். சத்தியமூர்த்தியே ஒரு முறை எப்போதாவது பணம் வாங்கிக் கொண்டு சட்டசபையில் சில கேள்விகளை எழுப்பி இருக்கிறேன், எங்கே கூட்டம், தேர்தல் என்றால் சத்தியமூர்த்தி வர வேண்டி இருக்கிறது, எந்தத் தொழிலையும் செய்ய நேரம் இல்லை, என் குடும்பமும் சாப்பிட வேண்டாமா என்று சொல்லி இருக்கிறார்.

வ.உ.சி. ஒரு காலத்தில் தூத்துக்குடியின் முடிசூடா மன்னராக விளங்கினாராம். தமிழ்நாட்டில் அக்காலத்தில் அதிகார வர்க்கம் கண்டு நடுங்கியது அவர் ஒருவரைத்தான் என்கிறார் வ.ரா. வ.உ.சி. உணர்ச்சிக் களஞ்சியமாம். சிறைவாசம் முடிந்த பிறகு பாரதியையும் அரவிந்தரையும் சந்திக்க பாண்டிச்சேரி வந்தாராம். அப்போது வ.ரா.வும் அங்கே இருந்திருக்கிறார். அரவிந்தர் ஏறக்குறைய அகதி. பாரதி வெறும் அகதி அல்லர், ஏழை அகதி. வ.உ.சி. சிறையில் படாதபாடு பட்டு திரும்பிய ஏழை. வ.ரா.வின் சொற்களில்:

அந்த சந்திப்பில் விசேஷம் என்னவென்றால் வானைப் பிளக்கும் நகைப்பு. இவ்வளவு சிரிப்பு இவர்களுக்கு என்னாமாய் இருக்க முடியும் என்று நான் என்னையே கேட்டுக்கொண்டேன்… தன்னம்பிக்கையும் நகைச்சுவையும் ஒரு நாளும் பெரியார்களிடமிருந்து அகலவே அகலாது…

எஸ்.எஸ். வாசன் 1930-இல் சாதாரண நிலையில்தான் இருந்தாராம். 1943-இல் கோடீஸ்வரர் ஆகிவிட்டாராம். அவரை கோடீஸ்வரனாக்கியது விகடனாகத்தான் இருக்க வேண்டும். இருபது லட்சம் முதல் போட்டு திரைப்பட நிறுவனத்தை ஆரம்பித்தாராம். 1943 வரைக்கும் ஓரிரு திரைப்படங்கள்தான் எடுத்திருப்பார் என்று நினைக்கிறேன். குதிரைப் பந்தயத்திலும் நிறைய ஜெயித்தார் போலிருக்கிறது. அவரை கோடீஸ்வரனாக்கியது பரிசுப் போட்டிகளும் குதிரைப்பந்தயமும்தான் என்று மக்கள் சொல்வார்களாம். வாசன் மகா பிடிவாதக்காரராம். இதை வ.ரா. சொல்லவில்லை, ஆனால் வாசன் கோடீஸ்வரர், கல்கி லட்சாதிபதியாகக் கூட இருந்திருக்க மாட்டார். அது அவர்கள் பிரிவுக்கு அடிகோலி இருக்கும் என யூகிக்கிறேன்.

கே.பி. சுந்தராம்பாளை கிட்டப்பா மணம் புரிந்து கொள்ளவில்லை. ஆனால் கிட்டப்பா இறந்ததும் கேபிஎஸ் விதவைக்கோலம் பூண்டார். எப்போதும் கிட்டப்பாவை “எங்க ஆத்துக்காரர்” என்றுதான் குறிப்பிடுவாராம். வ.ரா. பகிரங்கமாக கிட்டப்பாவை தன் கணவர் என்று சொல்கிறாரே என்று வியந்து அவரிடமே உங்களுக்கு திருமணம் ஆயிற்றா என்று விசாரித்திருக்கிறார். கேபிஎஸ் நிதானமாக இல்லை என்று பதிலளித்திருக்கிறார். அன்றைய சமூகம் அவர்கள் உறவை எப்படி பார்த்திருக்கும் என்று சொல்லத் தேவையில்லை. அப்படி இருந்தும் கேபிஎஸ்ஸை தன் பட்டியலில் இணைத்தற்கு வ.ரா.வுக்கு ஒரு சபாஷ்!

கிட்டப்பாவை சந்திப்பதற்கு முன்பே கேபிஎஸ் பிரபல ஸ்திரீபார்ட் நடிகையாம். ஒரு கட்டத்தில் அவருக்கு ஏற்ற ராஜபார்ட் கிடைக்கவில்லையாம். கிட்டப்பாவைக் கேட்டிருக்கிறார்கள். ஆனால் பலரும் கிட்டப்பாவுக்கு முன் உன் பாட்டு எடுபடாது என்று கேபிஎஸ்ஸை எச்சரித்திருக்கிறார்கள். கேபிஎஸ் “கிட்டப்பா கந்தர்வனாயிருக்கலாம்; ஆனால் சுந்தராம்பாள் அவருக்கு சளைத்தவளல்ல” என்று பதில் சொன்னாராம். முதல் சந்திப்பிலேயே காதலாம். கிட்டப்பா இறந்ததும் விதவைக்கோலம் என்றால் எப்படிப்பட்ட காதல் என்று விவரிக்கத் தேவையில்லை.

என்.எஸ். கிருஷ்ணன் நகைச்சுவையை முழுதாக உணர்ந்தவர் என்கிறார். அவர் இருந்தால் திரைப்படம் ஓடும் என்ற நிலை இருந்திருக்கிறது. அவர் செய்யும் கொனஷ்டைகள், மற்றவரைப் புண்படுத்தாத நகைச்சுவைக்கு பெரும் வரவேற்பு இருந்திருக்கிறது. இன்று என்எஸ்கேயின் திரைப்படங்களைப் பார்த்தபோது அவர் அடைந்த வெற்றியைப் புரிந்து கொள்ள முடியவில்லை. வெகு அபூர்வமாகவே சிரிப்பு வருகிறது.

நாமக்கல் ராமலிங்கம் பிள்ளை பாரதிக்குப் பிந்தைய காலத்தின் மூன்று சிறந்த கவிஞர்களில் ஒருவர் என்று வ.ரா. கணிக்கிறார். (மற்ற இருவர் பாரதிதாசன், தேசிகவிநாயகம் பிள்ளை) அவரது கவிதைகளை வெகுவாக சிலாகிக்கிறார். (எனக்கு இவர் கவிதைகள் எதுவும் தேறவில்லை என்பதை பதிவு செய்கிறேன், ஆனால் கவிதைகளின் கற்பூர வாசனை எனக்குத் தெரியுமா என்பது எனக்கே சந்தேகம்.). மிகச் சிறந்த பேச்சாளராம். சாது, ஆனால் சண்டைக்குப் போனால் விடமாட்டார் என்கிறார்.

இன்னும் நிறைய பேரைப் பற்றி எழுதி இருக்கலாமே என்று தோன்ற வைத்த புத்தகம். கட்டாயம் படியுங்கள் என்று பரிந்துரைக்கிறேன்.

தொகுக்கப்பட்ட பக்கம்: தமிழ் அபுனைவுகள்

தொடர்புடைய சுட்டி: மின்பிரதி

டி.எஸ்.எஸ். ராஜன்

வரவர எனக்கு சுதந்திரப் போராட்ட கால வரலாற்றின் மீது ஆர்வம் அதிகரித்துக் கொண்டு வருகிறது. அதுவும் காந்தி, நேரு, படேல், போஸ், ராஜாஜி போன்ற பெருந்தலைகளை விட இரண்டாம் நிலை தலைவர்ககள் – சத்தியமூர்த்தி, ஸ்ரீனிவாச ஐயங்கார், நாரிமன், கிச்லூ, மாளவியா போன்றவர்களின் பங்களிப்பு பற்றி தெரிந்து கொள்ளும் ஆர்வம் நிறையவே வந்திருக்கிறது.

டி.எஸ்.எஸ். ராஜனைப் பற்றி எனக்கு அதிகம் தெரியாது. தெரிந்தவர்கள் இன்று மிகக் குறைவாகத்தான் இருப்பார்கள் என்று நினைக்கிறேன். ஆனால் முப்பது முப்பதைந்து வருஷம் முன்பு அவரது சுயசரிதையைப் பற்றி க.நா.சு. எழுதிய படித்திருக்கிறீர்களா புத்தகத்தில் பார்த்தேன். பிறகு கல்கி அதற்கு எழுதிய முன்னுரையை – எப்படி அவர் இரவு முழுவதும் விழித்திருந்து படித்தார் – மட்டும் படித்தேன். அங்கும் இங்குமாகப் படித்ததில் ராஜன் லண்டனில் சவர்க்கார், வ.வே.சு. ஐயரோடு தங்கிப் படித்தவர், 1920களில் காங்கிரஸில் இரண்டாம் நிலை தலைவர், பிற்காலத்தில் ராஜாஜி மந்திரிசபையில் சுகாதார அமைச்சராக பணி புரிந்தார் என்பது மட்டும் தெரிந்தது.

இணையத்தில் அவரது சுயசரிதையின் – நினைவு அலைகள் – மின்பிரதி கிடைத்தது.

ராஜன் ஏழைக்குடும்பத்தில் 1878-இல் பிறந்தவர். ராஜாஜிக்கு ஓரிரு வயது இளையவர். வ.வே.சு. ஐயரை விட ஓரிரு வயது மூத்தவர். உபகாரச் சம்பளம் வாங்கி மருத்துவப் படிப்பு படித்தார். அப்போதெல்லாம் அப்படி உபகாரச் சம்பளம் வாங்கினால் அரசு வேலை பார்த்து “கடனை” திருப்பி செலுத்த வேண்டும். ராஜன் பர்மாவில் பணியாற்றப் போயிருக்கிறார். அங்கே ஒரு வெள்ளைக்கார மேலதிகாரி இவரை அவமானப்படுத்த, உன்னை விட பெரிய படிப்பு படித்துக் காட்டுகிறேன் என்று ரோஷப்பட்டு லண்டனில் படிக்கப் போயிருக்கிறார். லண்டனில் இவரோடு தங்கி இருந்தவர்களில் வ.வே.சு. ஐயரும் சவர்க்காரும் உண்டு. ஒரு புறம் புரட்சியில் ஆர்வம், ஆனால் நடைமுறை வாழ்க்கையின் பிரச்சினைகள் இவரை கொஞ்சம் அடக்கி வாசிக்க வைத்திருக்கிறது. இந்தியா திரும்பி மருத்துவராக வெற்றிகரமாக தொழில் நடத்தி இருக்கிறார். ஆனால் கடல் கடந்த பிராமணன் என்று ஜாதி விலக்கம், பெண்ணுக்கு திருமணம் செய்து வைப்பதில் பிரச்சினைகளை சந்தித்திருக்கிறார். வேண்டாவெறுப்பாக சில சடங்குகளை செய்து பிராமண ஜாதிக்கு “திரும்பி” இருக்கிறார். பிறகு காங்கிரஸ். ஈ.வெ.ரா.வும் இவரும் காங்கிரஸ் செயலாளர்களாக இருந்த காலம் காங்கிரஸின் பொற்காலம் என்கிறார் வ.ரா. ரௌலட் சட்ட எதிர்ப்பு, சிறை, கிலாஃபத் இயக்கம், உப்பு சத்தியாகிரகம், மீண்டும் சிறை. ராஜாஜியோடு நெருக்கம், பிறகு கொஞ்சம் விலக்கம். மத்திய சட்டசபை அங்கத்தினர். ராஜாஜி இவரை தனது மந்திரிசபையில் இழுத்துப் பிடித்து அமைச்சராக்கி இருக்கிறார். பின்னாளில் தங்குதூரி பிரகாசம் மந்திரிசபையிலும் அமைச்சர்.

உண்மையில் ராஜனின் வாழ்க்கை வரலாற்றில் இருந்து ராஜாஜியைப் பிரிக்க முடியாது. அத்தனை அணுக்க சீடர், அத்தனை நட்பு.

புத்தகத்தின் பலம் உண்மை. இளமைப் பருவத்து ஏழை வாழ்க்கையை மிகைப்படுத்தவும் இல்லை, romanticize செய்யவும் இல்லை. “வாத்தியார் சாகானா, வயிற்றெரிச்சல் தீராதா” என்றுதான் மாணவர்கள் பாடிக் கொண்டிருப்பார்களாம். அரசியல் செலவு பிடித்த விஷயம் என்பதை ஒத்துக் கொள்கிறார். ராஜாஜி மந்திரியாக வா என்று அழைத்தால் சம்பளம் பற்றாது என்று நழுவப் பார்த்திருக்கிறார். (1937-இல் மாதம் 500 ரூபாய் சம்பளம்.) நம்பகத்தன்மை நிறைந்த, சரளமான எழுத்து. மனதில் ஒன்று தோன்றிவிட்டால் நிறைவேற்றாமல் விடமாட்டார் போலிருக்கிறது. சுவாரசியமான ஆளுமை, வாழ்க்கை.

இளமைப் பருவத்தை மிக சுவாரசியமாக விவரிக்கிறார். ஸ்ரீரங்கம் கோவிலில் தோசையும் வடையும் பிரசாதமாக பெறுவதற்காக ஆழ்வார் சிலைகளைத் தூக்கி வரும் பழக்கத்தை ஏற்படுத்திக் கொண்டது, தனக்குத் திருமணம் என்றதும் தானே போய் ஏற்பாடுகள் எப்படி இருக்கின்றன என்று பார்த்தது, ஏழை கல்யாண ஊர்வலம் என்ற மனக்குறை எல்லாம் மனைவியை பந்தலில் பார்த்ததும் தீர்ந்தது எல்லாம் அருமை.

பர்மாவில் மேலதிகாரியோடு சிறிய கைகலப்பே ஏற்பட்டிருக்கிறது. பிறகு ஒரு நீதிபதி இவர் ஒரு “சின்ன” டாக்டர் என்று ஒரு வழக்கில் குறிப்பிட ரோஷப்பட்டு லண்டனுக்கு மேல்படிப்பு படிக்கப் போயிருக்கிறார். அவருக்கு உதவியவர் வ.வே.சு. ஐயரின் மைத்துனரான பசுபதி ஐயர்.

அவருடைய கப்பல் பயணப் பகுதி எனக்குப் பிடித்தமான ஒன்று. வ.உ.சி.யின் கப்பல் கம்பெனி மூலமாக முதலில் கொழும்பு. சுதேசிக் கப்பலில் வருபவர்கள் எப்படி நடத்தப்பட்டார்கள் என்று போகிறபோக்கில் சொல்கிறார். முற்றிலும் “அன்னியர்கள்” நிறைந்த கப்பலில், பழக்கவழக்கங்கள் தெரியாத இடத்தில் அற்ப விஷயங்கள் தெரியாமல் எத்தனையோ அவஸ்தைகள். அதிலும் சைவ உணவுப் பிரச்சினைகள்.

லண்டனில் ஏற்கனவே பழக்கமான வ.வே.சு. ஐயர் வரவேற்றிருக்கிறார். வந்த இரண்டாம் நாளே ஐயர் விடுதலை, புரட்சி, நான் பாரிஸ்டர் ஆவதும் நீ மருத்துவம் படிப்பதும் வீண் என்றெல்லாம் பேசி இருக்கிறார். ராஜன் ஐயர், சவர்க்காரோடு தங்கினாலும் நடைமுறை வாழ்க்கைப் பிரச்சினைகளால் புரட்சி பக்கம் போகவில்லை. ஆனால் போலீஸ் கண்காணிப்பு இருந்திருக்கிறது. இந்தியா திரும்பியபோது தன் தொண்டை, மலத்துவாரம் வரைக்கும் சோதனை நடந்தது என்று குறிப்பிடுகிறார்.

ஜாதிப்பிரஷ்டம். வேண்டாவெறுப்பாக சில “பிராயச்சித்தங்களை” செய்திருக்கிறார். காலப்போக்கில் வைதீகத்தின் தூணாகவே இருந்தாராம். ஆனாலும் அவரை எப்போதும் கொஞ்சம் தாழ்வாகத்தான் பார்த்திருக்கிறார்கள்.அன்றைய பிராமணர்கள் பலருக்கும் வைதீகத்தை முழுவதும் விடவும் முடியாமல், அதே நேரத்தில் நியாயத்தின் அழுத்தத்தையும் சமாளிக்க முடியாத நிலை இருந்திருக்கும். அ.ச.ஞா. உள்ளிட்ட பல அபிராமணர்களுடன் தந்தை மாதிரி பழகிய வி.எஸ். ஸ்ரீனிவாச சாஸ்திரியே ஹரிஜன ஆலயப் பிரவேச மசோதாவை எதிர்த்தாராம். இவர் வைதீகத்தை விட இந்த நிகழ்ச்சிகளின் கசப்பும் ஒரு காரணமாக இருந்திருக்கும் என்று நினைக்கிறேன். ஹரிஜன சேவா சங்கத்தை தமிழ்நாட்டில் முன்னின்று நடத்தும் அளவுக்கு பின்னாளில் மாறி இருக்கிறார்.

1914-இல் காங்கிரஸ் மாநாட்டுக்கு முதல் முறை போயிருக்கிறார். அப்போதெல்லாம் கோழைத்தனத்தால் நான் ஒருவன் தியாகம் செய்து என்ன பயன் என்று சப்பைக்கட்டு கட்டுவேன் என்கிறார். 1916 வாக்கில் காந்தி சென்னை வந்தபோது சந்தித்திருக்கிறார். ஏற்கனவே லண்டனில் சந்தித்திருந்தாலும் காந்தி அவரை மறந்துவிட்டாராம். ராஜாஜியோடு அப்போது பழக்கம் ஆரம்பித்திருக்கிறது.

பிறகு தமிழில் சொற்பொழிவுகள் ஆற்ற ஆரம்பித்திருக்கிறார். அப்போதெல்லாம் பிரமுகர்கள் ஆங்கிலத்தில்தான் பேசுவார்களாம். இவர் விடாக்கண்டர், தமிழில் நிறைய பேசி ஓரளவு பிரபலம் ஆகி இருக்கிறார், உள்ளூர் அளவிலாவது பிரமுகர் ஆகிவிட்டார்.

1916-இல் இன்று ராமஜன்மபூமி என்று அழைக்கப்படும் இடத்துக்கு போயிருக்கிறார். ஒரு மசூதி இருந்தது, அதற்குப் பின் பத்தடிக்கு பத்தடி சதுரமான இடத்தில் பூமிக்கு கீழே சின்ன தளத்தில் ராமர் சிலை இருந்தது என்கிறார்.

அவரது முதல் சிறை அனுபவத்தில் பல பிரச்சினைகளை சந்தித்திருக்கிறார். உயிர் போகும் நிலை இருந்திருக்கிறது. அவரோடு ஏற்கனவே நட்பாயிருந்த வெள்ளைக்கார டாக்டர் அவரை சென்னை ஜெனரல் ஆஸ்பத்திரிக்கு அனுப்பி ரணசிகிச்சை நடந்து அவர் உயிர் காப்பாற்றப்பட்டிருக்கிறது. கையை வெட்டிவிடும் நிலை இருந்திருக்கிறது. மருத்துவர்கள் கை போனால் இனி இவரால் ரணசிகிச்சை செய்ய முடியுமா என்று கவலைப்பட்டிருக்கிறார்கள். இவர் நான் சமாளித்துக் கொள்வேன், தேவை என்றால் வெட்டுங்கள் என்று சொல்லி இருக்கிறார். நல்ல வேளையாகப் பிழைத்துக் கொண்டார். 1920களிலேயே இத்தனை பிரச்சினை என்றால் வ.உ.சி.யும் சிவாவும் திலகரும் என்ன பாடு பட்டிருப்பார்கள்?

வெளியே வந்த பிறகு கையில் பணமில்லை. அரசியலை மறந்து டாக்டர் தொழிலில் மும்முரமாக ஈடுபட்டிருக்கிறார். கறாராக பணம் வசூலித்துவிடுவாராம். காந்தி தமிழகம் வந்தால் அவ்வப்போது அவரோடு சுற்றுவாராம்.

உப்பு சத்தியாகிரகத்தில் சிறை. அப்புறம் 1934-இல் மத்திய சட்டசபை தேர்தலில் நின்றிருக்கிறார். 22000 ரூபாய் செலவாயிற்றாம். அதற்கப்புறம் தொழிலை விட்டுவிட்டு சிம்லா, டெல்லி என்று அலைந்தேன், சம்பாதித்த பணம் எல்லாம் போயிற்று என்கிறார். சத்தியமூர்த்தி சட்டசபை பிஸ்தா, அவர்தான் இந்த விஷயத்தில் என் குரு என்கிறார்.

சில்லறை அரசியல் தகராறு ஒன்றில் – திருச்சி நகராட்சி தேர்தல் – ஒன்றில் ராஜாஜியோடு பிரச்சினை. தன் மீதுதான் தவறு, ராஜாஜியின் மனதைப் புண்படுத்தினேன், என் முரட்டு சுபாவம்தான் காரணம் என்கிறார். நேரு தன்னை நேரடியாக சந்தித்து காங்கிரசுக்கு திரும்பும்போது கேட்டுக் கொண்டும் மறுத்தாராம். காங்கிரசில் இருந்து விலகினாலும் காந்தியின் ராடாரில் இருந்திருக்கிறார். நீ காங்கிரசில் இருந்தாலும் சரி இல்லாவிட்டாலும் சரி உன் பொறுப்புகளை தட்டிக் கழிக்காதே என்று காந்தி அவரிடம் சொல்லி இருக்கிறார்.

ராஜாஜி திருச்சிக்கு வந்தால் ராஜன் வீட்டில்தான் தங்குவாராம். ஓரிரு வருஷம் கழித்து ராஜாஜி 1937 தேர்தலுக்காக திருச்சி வந்தபோது ராஜன் தன் காரை அனுப்பினாராம். ராஜாஜி தங்க வேறு ஏற்பாடுகள் செய்யப்பட்டிருந்தும் ராஜாஜி காரில் ஏறி நேராக ராஜன் வீடு வந்து சேர்ந்தாராம். கடந்த கால கசப்புகள் பற்றி எதுவுமே கேட்கவில்லையாம். அரசியல் பற்றியே பேசவில்லையாம். அதுதான் அவரது பெருந்தன்மை என்கிறார் ராஜன். ராஜன் முரடர், ஆனால் சாதாரணமாக ராஜாஜிக்குக் கட்டுப்படுவார் என்கிறார் வ.ரா. ஏன் கட்டுப்படுகிறார் என்பது புரிகிறது…

ராஜன் 1937 தேர்தலில் இருந்து விலகியே இருந்தார். ஆனால் ராஜாஜி முதல்வர் ஆனதும் அவரை மேல்சபை உறுப்பினர் ஆக்கி சுகாதார அமைச்சர் ஆக்கி இருக்கிறார். ராஜன் படாடோப வாழ்க்கை வாழ்பவர் போலிருக்கிறது. மாதம் 500 ரூபாய் சம்பளம் பற்றவில்லை, இரண்டு வருஷத்தில் கையிலிருந்து 15000 ரூபாய் செலவழித்தேன், டாக்டர் தொழிலின் வரவும் போயிற்று என்கிறார். அந்தக் காலத்திலேயே மாதம் ஆயிரம் ஆயிரத்து இருநூறு ரூபாய் செலவு இருந்திருக்கும் போலிருக்கிறது.

இதில் காந்தி வேறு நடுவில் குட்டையை குழப்பி இருக்கிறார். மாதம் 500 என்பதெல்லாம் ரொம்ப அதிகம், நான் மந்திரிசபை அமைத்தால் 75 ரூபாய்தான் தருவேன் என்றிருக்கிறார். ராஜனின் வார்த்தைகளில்:

சென்னை மாகாண மந்திரிகள் எவ்வளவு எளியவர்களாக இருந்தாலும் மாதம் 75 ரூபாய்க்குள் மந்திரியாக வேலை பார்க்க முடியும் என்று எனக்குத் தோன்றவில்லை.

இம்மாதிரி ராஜாஜிக்கு காந்திஜியிடமிருந்தும் பார்லிமெண்டரி போர்டாரிடமிருந்தும் எண்ணற்ற தொல்லைகள் ஏற்பட்டுக் கொண்டிருந்தன. என் அபிப்ராயப்படி இதற்கு விமோசனம் ஒன்றேதான்; காந்திஜி அவர்களே ஒரு சிறிய மாகாணத்தை (ஒரிஸ்ஸா போன்றது) தாமே எடுத்துக் கொண்டு நடத்தினாலொழிய வேறு வழி இல்லை.

ராஜாஜிக்கு காந்தியால் தொல்லை என்று ராஜன் எழுதி இருப்பதை மிகவும் ரசித்தேன். கிழவர் தொல்லை பிடித்தவர்தான். மந்திரியாகி 75 ரூபாய் சம்பளம் வாங்கி இருந்தால் பத்து ரூபாய் மிச்சம் பிடித்திருப்பார் என்று நினைக்கிறேன்.

சுகாதார அமைச்சராக இருந்த காலத்தில் உழைத்தது போல எப்போதும் உழைக்கவில்லை என்கிறார். குறிப்பாக தொற்றுநோய் பரவுவதை, தொற்ற்றுநோயை கட்டுப்படுத்த மிகவும் உழைத்திருக்கிறார். தானே மருத்துவர் என்பதால் அதிகாரிகளால் ஓபி அடிக்க முடியவில்லை. ராஜாஜிதான் நிதி மந்திரியாம், பணம் பெயர்வது மகா கஷ்டமாம். அதுவும் “என்ன ராஜன்! வைத்தியம் தேவை வைத்தியர்கள் தேவை, எதற்கு ஆஸ்பத்திரி கட்ட பணம் செலவழிக்க வேண்டும்?” என்பாராம். ராஜாஜி நோயைத் தடுப்பது வைத்தியம் பார்ப்பதை விட உத்தமம் என்பதை உணர்ந்தவராம். குடிநீர் திட்டம் ஒன்றை கொண்டு வர வேண்டும் என்ற பொறுப்பை ராஜனிடம் தந்தாராம்.

1940-இல் மீண்டும் சிறை. ஆனால் அதற்கப்புறம் சிறை செல்லுவதில் ராஜாஜிக்கும் ராஜனுக்கும் விருப்பமில்லை. ஒதுங்கிக் கொண்டுவிட்டார்கள். அதற்கப்புறம் விவ்சாயம் செய்ய முயற்சித்திருக்கிறார். செலவுதான் என்று அலுத்துக் கொள்கிறார். ஆனால் செலவைக் கண்டு ஒதுங்கவில்லை, வருஷக்கணக்கில் முயன்று ஓரளவு வெற்றி அடைந்திருக்கிறார்.

1944 வரைதான் எழுதப்பட்டிருக்கிறது. அதற்கப்புறம் பத்து வருஷம் வாழ்ந்திருக்கிறார். 1946-51 காலத்தில் மீண்டும் அமைச்சர். ராஜாஜி 1952-இல் முதல்வராக வந்தபோது ராஜனை மீண்டும் அமைச்சராக்கவில்லை.

ராஜன் வ.வே.சு. ஐயர் பற்றியும் ஒரு நல்ல வாழ்க்கை வரலாறு எழுதி இருக்கிறார்.

உண்மையை சுவாரசியமாக எழுதுவது சுலபமல்ல. ராஜன் அதை அனாயாசமாக செய்திருக்கிறார். புத்தகத்தைப் படியுங்கள் என்று பரிந்துரைக்கிறேன்.

தொகுக்கப்பட்ட பக்கம்: தமிழ் அபுனைவுகள்

தொடர்புடைய சுட்டி: நினைவு அலைகள் மின்பிரதி

நா. வானமாமலை எழுதிய “உரைநடை வளர்ச்சி”

உரைநடை வளர்ச்சி நல்ல புத்தகம். கல்வெட்டு காலத்திலிருந்து தமிழ் உரைநடை வரலாற்றை விவரிக்கிறது. சுருக்கமாக.

• கி.மு. இரண்டாம் நூற்றாண்டு காலகட்டத்தில் உள்ள கல்வெட்டுகள் பிராமி வரி வடிவத்தில் இருந்தாலும் தமிழ் கல்வெட்டுகளே என்று ஐராவதம் மகாதேவன் ஆய்வு ஒன்று கூறுகிறதாம்.
• அனேகமானவை சமணத் துறவிகளுக்கு படுகை, உணவு ஏற்பாடு நான் செய்தேன் என்று இருக்குமாம்.
• எடுத்துக்காட்டாக “இ படுகை செய்விதான் பிட்டன் கொற்றன்“, “கணைகால் இறும்பொறை மகன் பொறைய இ அறை அறுத்தான்“
• அதனால் தமிழ் உரைநடை கி.மு. இரண்டாம் நூற்றாண்டிலாவது ஆரம்பித்திருக்க வேண்டும்.
• கிட்டத்தட்ட 400 ஆண்டுகள் கழித்து தமிழ் செய்யுள்களின் விளக்கங்கள் செய்யுளின் அடியில் இணைக்கப்பட்டிருக்கின்றன. இவை கி.பி. 200-600 காலகட்டத்து உரைநடை.
• உதாரணம்: நற்றிணை 157க்கான விளக்கம் – “பொருள்வயிற் பிரிந்த தலைவன் பருவம் உணர்ந்த நெஞ்சிற்கு உரைத்தது“
• இதே காலத்தில் ஆரம்ப கால பல்லவர் சாசனங்களின் உரைநடை எளிதாக, பேச்சுத்தமிழில் இருக்கிறதாம்.
• அதாவது இலக்கிய வழக்கு உரைநடை, உலகியல் வழக்கு உரைநடை இரண்டும் இந்தக் காலகட்டத்திலாவது ஆரம்பித்திருக்க வேண்டும்.
• சோழர் கல்வெட்டுகளில் புதிய வரி வடிவம் பயன்படுத்தப்பட்டதாம்.
• சோழர் கால இறுதியில் சங்க நூல்கள், குறள், சிந்தாமணிக்கு சிறந்த உரைகள் எழுதப்பட்டன. பரிமேலழகர், மணக்குடவர், பேராசிரியர், இளம்பூரணர் ஆகிய பேர்களைக் கேள்விப்பட்டிருப்போம்.
• மணிப்பிரவாள நடையை சமணர்கள் உருவாக்கினார்கள். பின்னாளில் வைணவர்கள் இதைப் பின்பற்றினார்கள்.
• ஹென்ரிகே ஹென்ரிகஸ் தம்பிரான் விளக்கம் என்ற முதல் தமிழ் அச்சு நூலை பதினாறாம் நூற்றாண்டில் வெளியிட்டார். வீரமாமுனிவர் எழுத்துக்களை நவீனப்படுத்தினார்.
• ஆனந்தரங்கம் பிள்ளையின் நாட்குறிப்பு ஒரு முக்கியமான உரைநடை நிகழ்வு.
• பத்தொன்பதாம் நூற்றாண்டின் தொடக்கத்தில் விக்ரமாதித்தன், மதனகாமராஜன், மரியாதை ராமன், தெனாலிராமன் கதைகள் அச்சில் வந்தன.
• ஆறுமுக நாவலர், அஷ்டாவதானம் வீராசாமி செட்டியார், ராமலிங்க அடிகள் ஆகியோரை உரைநடை முன்னோடிகள் என்று சொல்லலாம். தெளிவாக புரியக் கூடிய வகையில் எழுதினார்கள்.
• வேதநாயகம் பிள்ளை, ராஜம் ஐயர், மாதவையா முதல் நாவல்களை எழுதினார்கள்.
• பாரதியையே நவீன தமிழ் உரைநடையின் தந்தை என்று சொல்ல வேண்டும்.
• ஈ.வெ.ரா.வின் பேச்சிலும் எழுத்திலும் வேகம் இருந்தது, ஆனால் செறிவு குறைவுதான்.
• திரு.வி.க.வின் நடை எளிமைப்படுத்தப்பட்ட பண்டித நடை.
• மறைமலை அடிகள் தனித்தமிழ் இயக்கத்தின் முக்கிய முன்னோடி.
• மணிக்கொடி காலம் தமிழ் உரைநடை வளம் பெற முக்கிய காரணி.
• திராவிட இயக்கத்தினர் அலங்கார, அடுக்குமொழி தமிழை பிரபலமாக்கினர். விஷயத்தை விட ஓசை நயமே காலப்போக்கில் முக்கியமாகிவிட்டது. இப்போது இந்த நடை காலாவதி ஆகிவிட்டது.

வேறு சில புத்தகங்களைப் பற்றியும் இங்கேயே எழுதிவிடுகிறேன்.

வ.உ.சி.: முற்போக்கு இயக்கங்களின் முன்னோடி புத்தகத்தில் வ.உ.சி.யின் வாழ்க்கையைப் பற்றி புதிதாக விவரங்கள் எதுவுமில்லை. ஆனால் அனுபந்தமாக கப்பல் நிறுவனத்தின் இயக்குனர்கள், மற்றும் நோக்கங்களை இணைத்திருக்கிறார், ஆவண முக்கியத்துவம் உள்ள புத்தகம்.

பாரதியும் தொழிலாளரும் என்ற புத்தகத்தைப் பற்றி பெரிதாகப் பேச ஒன்றுமில்லை. அதனால் தனியாக எழுதப்போவதில்லை. பாரதி எகிப்தில் வேலை நிறுத்தம் பற்றியும், ரஷியாவில் புரட்சி பற்றியும் எழுதிய சில கட்டுரைகளை, கவிதைகளை மேற்கோள் காட்டி விளக்கங்கள். ஆனால் பாரதியைப் பற்றி இப்படி எத்தனை புத்தகங்கள், பாரதியின் தாக்கம் எத்தனை பெரிது என்று யோசிக்க வைத்தது.

தொகுக்கப்பட்ட பக்கம்: தமிழ் அபுனைவுகள்

ம.பொ.சி. எழுதிய “கப்பலோட்டிய தமிழன்”

இன்று வ.உ.சி.யின் பிறந்த நாள். (செப்டம்பர் 5). அதனால் மீள்பதித்திருக்கிறேன். புத்தகத்தின் மின்பிரதி இங்கே.

வ.உ. சிதம்பரம் பிள்ளை தீவிரமாக இயங்கிய 1905-1908 காலத்துக்குப் பிறகு அவரை தமிழர்கள் மறந்தே போனார்கள். மறக்காதவர் ம.பொ.சி.

ம.பொ.சி.க்கு வ.உ.சி. மீது பக்தியே இருந்திருக்கிறது. சிதம்பரத்தின் தியாகங்களை இந்தியாவும் தமிழகமும் மறந்துவிடக் கூடாது என்று அவர் படாதபாடு பட்டிருக்கிறார். அன்றைய காங்கிரசாருக்கு – ராஜாஜி, சத்தியமூர்த்தி உட்பட – இதில் பெரிதாக அக்கறை இருந்ததாகத் தெரியவில்லை. இத்தனைக்கும் ராஜாஜி வ.உ.சி.யோடு பழக்கம் உள்ளவர். சூரத் காங்கிரசுக்கு அவரோடும் பாரதியோடும் சென்றிருக்கிறார். ஆனால் முப்பதுகளின் இறுதியில் காங்கிரஸ் அலுவலகத்தில் சிதம்பரத்தின் சிலை வைக்க வேண்டுமென்று ம.பொ.சி. முயன்றதற்கு எதிர்ப்பு இருந்திருக்கிறது. ஒரு பத்து பதினைந்து வருஷத்தில் இந்த நிலை மாறி இருக்கிறது. அதற்கு ம.பொ.சி.தான் காரணம்.

ம.பொ.சி. ஏழைக் குடும்பத்தில் பிறந்தவர். பெரிய படிப்பு எல்லாம் கிடையாது. பிராமணர்களுக்கு இருக்கக் கூடிய நெட்வொர்க்கும் இல்லை. ரொம்பக் கஷ்டப்பட்டு நாற்பதுகளில் இந்த புத்தகத்தின் (வீரபாண்டிய கட்டபொம்மன் புத்தகமும் கூட) முதல் பதிப்பைக் கொண்டு வந்திருக்கிறார். புத்தகம் விற்கவில்லை.

இரண்டு மூன்று வருஷம் கழித்து சின்ன அண்ணாமலை என்ற காங்கிரஸ்காரரைப் போய்ப் பார்த்திருக்கிறார். சி. அண்ணாமலை ஒரு பதிப்பகம் நடத்தி வந்திருக்கிறார். சி. அண்ணாமலை சாணி நிற காகிதத்தில் மோசமான முறையில் அச்சிடப்பட்ட புத்தகத்தைப் பார்த்திருக்கிறார். புத்தகத்தை நல்ல முறையில் பதித்து பெரிதாக விளம்பரம் செய்திருக்கிறார். புத்தகம் விற்றது, கப்பலோட்டிய தமிழன் என்ற பெயர் நிலைத்துவிட்டது. சிதம்பரம் பிள்ளையை மறக்க முடியாது என்ற நிலை உருவாகிவிட்டது. (கட்டபொம்மன் புத்தகமும் பிரபலமானது.)

முக்கியமான புத்தகம், ஆனால் நல்ல biography இல்லை. ம.பொ.சி.க்கு சிதம்பரம் பிள்ளை ஏறக்குறைய தெய்வம். தெய்வத்தைப் பற்றி பாரபட்சமில்லாமல் எங்கே எழுதுவது? அதுவும் இது ஒரு propaganda புத்தகம், சிதம்பரம் பிள்ளையைப் பற்றி எல்லாரும் நல்லபடியாக நினைக்க வேண்டும் என்ற நோக்கத்தில் எழுதப்பட்ட புத்தகம். இதில் குறை காண்பது என்ற பேச்சே கிடையாது. சுருக்கமாக பிறப்பு, வக்கீல் தொழில், ஹார்வி (கோரல்) மில் ஸ்ட்ரைக், கப்பல் கம்பெனி, தூத்துக்குடி+திருநெல்வேலி வட்டாரத்தில் அவர் இட்டதே சட்டம் என்ற நிலை, மக்கள் ஆதரவு, கலெக்டர் வின்ச், கொடூரமான ஜெயில் தண்டனை, ஜெயிலிருந்து திரும்பிய பிறகு பட்ட கஷ்டங்கள் என்று எழுதி இருக்கிறார்.

பிள்ளையை ஒழித்து விடவேண்டும் என்று ஆங்கில அரசு முனைந்தது தெரிந்த விஷயம். உதாரணமாக சுப்ரமணிய சிவாவுக்கு பத்து வருஷமோ என்னவோ சிறைத்தண்டனை. அவருக்கு உதவியதற்காக பிள்ளைக்கு இருபது வருஷம் சிறைத்தண்டனை. குற்றம் செய்தவனை விட உதவி செய்தவனுக்கு அதிக தண்டனை என்ற விசித்திரம் எல்லாம் நடந்தது. பிள்ளையின் சொத்து சுகம் எல்லாம் போனது. ஜெயிலிலிருந்து வந்ததும் அடுத்த 24 வருஷம் கஷ்ட ஜீவனம்தான். அரசியலில் தீவிரமாக ஈடுபடமுடியாத நிலை. மீண்டும் ஜெயிலுக்குப் போக வேண்டும் என்றால் நிச்சயமாக பயந்திருப்பார். காந்தி வந்து எல்லாரும் ஜெயிலுக்குப் போகலாம் என்றால் பிள்ளை என்ன சந்தோஷத்தில் குதித்திருப்பாரா? ம.பொ.சி. இதை காந்தியின் வழியை வ.உ.சி. நிராகரித்தார் என்று நாசூக்காக சொல்ல முயற்சிக்கிறார்.

ஜெயிலிலிருந்து திரும்பி வந்ததும் நெருங்கிய நண்பர்களாக இருந்த பிள்ளையும் பாரதியும் ஒருவரை ஒருவர் தொடர்பு கொள்ளவே இல்லையா? (தொடர்பு கொண்டிருக்கிறார்கள் என்று வ.உ.சி.யே தகவல் தருகிறார்.) ஜெயிலில் தனக்கு பிள்ளை அல்லது பிராமண ஜாதியை சேர்ந்த ஒருவனே சமைக்க வேண்டும் என்று அவர் போராடியது உண்மையா? (ம.பொ.சி. அவர் ஜாதி வித்தியாசம் பார்ப்பதில்லை என்பதற்கு சில உதாரணங்கள் தருகிறார், ஆனால் இதுவும் உண்மையே.) ஈ.வே.ரா.வின் தி.க. இயக்கத்தை – குறிப்பாக பிராமண எதிர்ப்பு நிலையை – அவர் ஆதரித்தாரா? (ம.பொ.சி. இல்லை என்கிறார், ஆனால் சில சுயமரியாதை இயக்க மாநாடுகளில் கலந்து கொண்டிருக்கிறார்.) இதற்கெல்லாம் நீங்கள் இங்கே விடை பெற முடியாது.

சின்ன புத்தகம். ஆனால் முக்கியமான ஆவணம். ம.பொ.சி.யின் பக்தி வலிமையாக வெளிப்படுகிறது. கட்டாயமாக படியுங்கள் என்று சிபாரிசு செய்கிறேன்.

மயிலாப்பூர் பூங்கொடி பதிப்பகத்தில் கிடைக்கிறது. (இது கபாலீஸ்வரர் கோவில் அருகில் இருக்கிறது)

ஆதாரங்கள்: சின்ன அண்ணாமலையின் memoirs – சொன்னால் நம்பமாட்டீர்கள்!

தொகுக்கப்பட்ட பக்கம்: தமிழ் non-fiction

தொடர்புடைய பதிவுகள்:
ம.பொ.சி. – ஒரு மதிப்பீடு
கப்பலோட்டிய தமிழன் திரைப்படம் – ஆர்வியின் விமர்சனம்

அ. மார்க்ஸ்

(மீள்பதிவு, முதல் பதிவு 2014-இல்)

அ. மார்க்ஸ் எல்லாம் எனக்கு வெறும் பேர்தான். அவரது சில புத்தகங்களை சமீபத்தில் படித்தேன். மார்க்ஸைப் பற்றிய என் எண்ணங்கள் எல்லாம் இந்தப் புத்தகங்கள் மூலம் உருவானவையே. மூன்று புத்தகங்கள் அவரை முழுமையாகப் புரிந்து கொள்ளப் போதாமல் இருக்கலாம், ஆனால் அதற்கு மேல் படிக்க எனக்குப் பொறுமை இல்லை. அரசியல் சித்தாந்த விளக்கம் எல்லாம் படிக்க நிறையவே பொறுமை வேண்டும்.

அ. மார்க்ஸ் கம்யூனிச சார்புடைய பெரியாரிஸ்ட் என்று தெரிகிறது. கம்யூனிசம் வேலைக்காகாது என்று நினைப்பவர்களில் நானும் ஒருவன். ஈ.வெ.ரா. மீது எனக்கு கடுமையான விமர்சனங்கள் இருந்தாலும், திராவிட இயக்கமும், அவரது சித்தாந்தங்களும் தோல்வி அடைந்துவிட்டன என்று நினைத்தாலும் அவர் ஒரு காலகட்டத்தின் தேவை, தமிழகத்தில் ஜாதியின் தாக்கம் வட மாநிலங்களை விட குறைவாக இருக்க ஈ.வெ.ரா. ஒரு முக்கிய காரணம் என்றும் கருதுகிறேன். அதாவது எனக்கும் சில முன்முடிவுகள் இருக்கின்றன.

ஒவ்வொன்றுக்குப் பின்னாலும் ஒரு அரசியல் என்ற ஒரு புத்தகமே மார்க்ஸைப் புரிந்துக் கொள்ளப் போதும் என்று நினைக்கிறேன். இவை எல்லாம் 2004-2008 காலகட்டத்தில் எழுதப்பட்ட கட்டுரைகள். மார்க்ஸ் இடதுசாரி பெரியாரிஸ்ட் சட்டகத்தின் மூலமே எந்தப் பிரச்சினையையும் அணுகினாலும், கம்யூனிச, திராவிடக் கட்சிகளையும் விமரிசிக்கிறார் – மென்மையான விமர்சனம்தான், ஆனால் அதையே நான் எதிர்பார்க்கவில்லை. ஒரு இடதுசாரி சார்புடையவர் லெனின், ஸ்டாலினின் தவறுகள் பற்றி வாயைத் திறந்திருப்பதே எனக்கு ஆச்சரியம்தான். மேற்கு வங்க கம்யூனிச அரசை நந்திகிராமம் பிரச்சினைக்காக கண்டிக்கிறார். அமெரிக்க எதிர்ப்பு எப்போதும் உள்ளாடுகிறது. கருணாநிதிக்கு மறைமுகமான ஆதரவு. (புத்தகம் வெளிவந்த பிறகு நிலை மாறி இருக்கலாம்.) ஜெயலலிதாவிடம் எத்தனையோ குறைகள் இருக்கின்றன, ஆனால் இவருக்குத் தெரியும் ஒரே குறை அவர் பிராமணர் என்பதுதான். அதை ஈ.வெ.ரா. மாதிரி நேரடியாக சொல்லவும் தைரியம் கிடையாது, நாமேதான் between the lines படித்துக் கொள்ள வேண்டும். சில பல இடங்களில் ஊரோடு ஒத்து ஊதாமல் சில கருத்துகளை முன்வைத்திருக்கிறார். (குஷ்புவின் safe sex கருத்துக்கு ஆதரவு, மும்பை நடன பார்களை மூடுவதற்கு எதிர்ப்பு இத்யாதி)

சில ஸ்டேட்மெண்டுகள் சிரிக்கவும் வைக்கின்றன – “திராவிட” என்று அடைமொழி வைத்துக் கொண்டதால் inclusive nationalism-த்தை திராவிடக் கட்சிகள் நடைமுறைப்படுத்துகின்றனவாம்! 2G, 3G என்று வந்தால்தான் inclusive nationalism எல்லாம் மேடைக்கு வருகிறது என்று எல்லாருக்கும் தெரிந்திருந்தும் இப்படி அடித்துவிடும் வாத்யாரே, நீ மேதை!

நான் புரிந்து கொண்ட நபிகள் மாதிரி ஒரு சப்பைக்கட்டை நான் பார்த்ததே இல்லை. முகமதின் சர்ச்சைக்குரிய செயல்கள் (மருமகள் உறவுள்ளவளை மணந்தது, சிறு குழந்தைகள் உட்பட்ட யூதர் குழுக்களை முழுமையாக வெட்டிச் சாய்த்தது…) எல்லாம் அவருக்கு வேறு வழியில்லாததால் செய்யப்பட்டவை என்று சுலபமாக முடித்துவிடுகிறார். என்னதான் நடந்திருந்தாலும் சால்ஜாப்பு சொல்லிக் கொண்டிருக்கிறார்.பெரியாரிஸ்ட் எப்படி ஒரு மதத்தை தூக்கிப் பிடிக்கிறார் என்றே புரியவில்லை. ஆனால் ஈ.வெ.ரா.வே அப்படி இஸ்லாமை புகழ்ந்து பேசினார் என்று அவர் காட்டுகிற மேற்கோள்களைப் பார்த்தபோது புரிந்தது.

ஈழத்தமிழ் சமூக உறவுகளும் அரசியல் தீர்வும் ஓரளவு சமநிலையோடு எழுதப்பட்ட கட்டுரைகளின் தொகுப்பு. இன்றைய சூழ்நிலையில் ராஜபக்சேயின் ஒத்துழைப்பு இல்லாமல் முன்னேற்றமோ, தீர்வோ இல்லை என்பதை உணர்ந்திருக்கிறார். புலிகளின் ஃபாசிச அணுகுமுறையை சுட்டிக் காட்டுகிறார்.

எதையும் சுயமாக சிந்தியுங்கள் என்று சொன்ன ஈ.வெ.ரா.வை கண்மூடித்தனமாக பின்பற்றுபவர்கள் அவரது raison d’etre-யே கேலிக்கூத்தாக்கிவிடுகிறார்கள். மார்க்ஸ் அப்படி முழுமையாக ஜோதியில் ஐக்கியமாகிவிடவில்லை. அதே நேரத்தில் ஈ.வெ.ரா. என்னதான் சொல்ல் வந்தார் என்பதையும் புரிந்து கொண்டிருக்கிறார். அதுதான் அவரது முக்கியத்துவம் என்று நினைக்கிறேன்.

தொகுக்கப்பட்ட பக்கம்: தமிழ் அபுனைவுகள்

நாடார்கள் பற்றி ஆய்வு

(மீள்பதிவு)

இன்று நாடார்கள் தமிழகத்தில் ஒரு பெரும் சக்தி. ஜாதி உணர்வை முன்னேற்ற சக்தியாக பயன்படுத்த முடியும் என்பதற்கு நாடார் ஜாதியினரைத்தான் ‘poster boys’ என்று சொல்ல வேண்டும். அவர்கள் ஜாதியால் ஒன்றுபடுவதற்கு குறுக்கே மதம் கூட நிற்பதில்லை. கிறிஸ்துவ நாடார் என்பது தமிழ்நாட்டு சூழலை அறியாதவர்களுக்கு oxymoron ஆக இருக்கலாம். ஆனால் தமிழகத்தைப் பொறுத்தவரை ‘கிறிஸ்துவ நாடார்’ என்பதில் நாடார் என்ற வார்த்தைக்குத்தான் முன்னுரிமை.

நாடார்களின் எழுச்சி பற்றிய இந்தப் புத்தகத்தை – ‘Nadars of Tamil Nadu‘ – ராபர்ட் எல். ஹார்ட்க்ரேவ் எழுதி இருக்கிறார். பெர்க்லி பல்கலைக்கழகம் பதித்திருக்கிறது. ஹார்ட்க்ரேவ் உண்மையான ஆய்வாளர். இந்தப் புத்தகத்தில் commentary என்பது கிடையாது. தான் படித்து, பேட்டி கண்டு, நேரில் சென்று அறிந்த உண்மைகளை மட்டுமே தொகுத்திருக்கிறார்.

நாடார்கள் 19-ஆம் நூற்றாண்டிலும் 20-ஆம் நூற்றாண்டிலும் ஒன்றாகத் திரண்டு ஒரு சக்தியாக உருவெடுத்த வரலாறு மிகவும் சுவாரசியமானது. இந்தப் புத்தகமோ ஆய்வுப் புத்தகம். வரலாற்று நிகழ்ச்சிகளைத் தொகுக்கும் புத்தகம். கொஞ்சம் dry ஆகத்தான் இருக்கிறது. இருந்தாலும் விவரிக்கப்படும் நிகழ்ச்சிகளின் சுவாரசியம் இதை என்னைப் பொறுத்த வரையில் unputdowanable புத்தகமாகத்தான் ஆக்குகிறது.

நாடார்கள் தென்கிழக்குத் தமிழகத்தில் – குறிப்பாக திருச்செந்தூர் பகுதிகளில் – பனைமரத்தை நம்பிய வாழ்க்கை வாழ்ந்து கொண்டிருந்திருக்கிறார்கள். அப்போது அவர்களை சாணார் என்றுதான் குறிப்பிட்டிருக்கிறார்கள். அனேக கிராமங்கள் நாடார்/சாணார் மட்டுமே வசித்த கிராமங்களாகத்தான் இருந்திருக்கின்றன. ஐந்து குடும்பங்கள் – அதில் ஒன்று இன்றும் பிரபலமாக இருக்கும் ஆதித்தன் குடும்பம் – முக்கால்வாசி நிலத்தை வைத்திருந்திருக்கிறது. அவர்கள்தான் நாடான்கள் – நாடார்கள் அல்ல, நாடான்கள் என்று அழைக்கப்பட்டிருக்கிறார்கள். நாடார்/சாணார்களுக்குள் அவர்கள்தான் உயர்ந்த உள்ஜாதி. பதினெட்டாம் நூற்றாண்டின் இறுதியில் தேங்கிக் கிடந்திருக்கிறார்கள்.

நாடார்/சாணார்கள் சூத்திரர்களுக்குக் கீழே ஆனால் தலித்களுக்கு மேலே உள்ள ஒரு ஜாதியினராக மதிக்கப்பட்டிருக்கிறார்கள். நாடார்களின் நிலை உயர்ந்த பின்னர் பிற்காலத்தில் தாங்கள் ஒரிஜினலாக க்ஷத்ரியர்கள்தான் என்று நிறுவ படாதபாடு பட்டிருக்கிறார்கள்.

மிஷனரிகளின் வரவுதான் நாடார்/சாணார் எழுச்சிக்கு உந்துவிசையாக இருந்திருக்கிறது. பல இடங்களில் முழு கிராமமே கிறிஸ்துவ மதத்துக்கு மாறி இருக்கிறது. எல்லாருமே கிறிஸ்துவர், ஆனால் எல்லாருமே ஒரே ஜாதி என்னும்போது பெரிதாக ஜாதி மத டென்ஷன்கள் உருவாகவில்லை. பெரிதாக எதிர்ப்பு இல்லை. கிறிஸ்துவ நாடார்கள் ஏறக்குறைய ஒரு உபஜாதியினராகத்தான் கருதப்பட்டிருக்கிறார்கள். திருமணங்கள் நடைபெற்றிருக்கின்றன. உயர்ந்த உள்ஜாதியினரான ஐந்து நாடான் குடும்பங்கள்தான் கொஞ்சம் எதிர்த்திருக்கின்றன. பின்னாளில் கால்ட்வெல் போன்றவர்கள் பெரிய தாக்கமாக இருந்திருக்கிறார்கள். (கால்ட்வெல்லின் ஆவண முயற்சிகளை மறுத்தும் புத்தகங்கள் வந்திருக்கின்றன)

கிறிஸ்துவ நாடார்கள் கிராமங்களுக்கு வெளியே செல்ல ஆரம்பித்திருக்கிறார்கள். பனை வெல்லத்தை வைத்து வியாபாரம் ஆரம்பித்திருக்கிறது. மெல்ல மெல்ல நிலை மாற ஆரம்பித்திருக்கிறது. வியாபாரம் வளர்ந்ததும் ஆறு ஊர்கள் – சிவகாசி, விருதுப்பட்டி, திருமங்கலம், சாத்தான்குடி, பாளையம்பேட்டை, அருப்புக்கோட்டை – நாடார்களின் மையங்களாக உருவாகி வந்திருக்கின்றன. உறவின்முறை என்ற அமைப்பு அவர்களை ஒன்றுபடுத்தி வைத்திருந்தது. நடுவில் மறவர்களோடு மட்டும் கொஞ்சம் தகராறு. மறவர்கள் சிவகாசி மீது 1899-இல் ஏறக்குறைய படையே எடுத்திருக்கிறார்கள். அதுவும் நாடார்கள் மறவனுக்குப் பிறந்திருந்தால் எப்போது வந்து தாக்குவாய் என்று சொல்லிவிட்டு தாக்கு, குறவனுக்குப் பிறந்திருந்தால் சொல்லாமல் தாக்கு என்று சவால் விட, இந்த தேதியில் இந்த நேரத்தில் வருவேன் என்று 5000 மறவர்கள் வந்திருக்கிறார்கள்.

நாடார் மஹாஜன சபை உருவாகி இருக்கிறது. மேலும் மேலும் பள்ளிகள் கட்டப்பட்டிருக்கின்றன. பொருளாதாரம் உயர்ந்தததும் தாங்களும் ‘உயர்ந்த ஜாதியினரே’ என்று நிறுவ முயற்சிகள். சாணார்கள் என்ற பெயரை ஒதுக்கி நாடார் என்ற பெயருக்கு மாறி இருக்கிறார்கள். கோவில் பிரவேசத்துக்கான முயற்சிகள். ஆனால் இவை எல்லாம் தாங்கள் இடைநிலை ஜாதியினர் என்று நிறுவத்தான், தங்களுக்குக் கீழே உள்ள தலித்களைப் பற்றி எல்லாம் கவலை இல்லை.

தோள்சீலைக் கலகம் பற்றியும் எழுதி இருக்கிறார். ஆனால் அது நாயர்-நாடார் தகராறு, தமிழக நாடார் பெண்கள் போலவே அன்றைய திருவாங்கூர் நாடார் பெண்களும் மார்புத்துணி அணிய ஆரம்பித்தார்களாம். அந்தத் துணி எந்த வடிவத்தில் இருக்க வேண்டும் என்பதில்தான் பிரச்சினை ஆரம்பித்திருக்கிறது.

சுயமரியாதை இயக்கம் நாடார்களை ஈர்த்திருக்கிறது. டபிள்யூ. பி. ஏ. சௌந்தரபாண்டியன் முக்கியத் தலைவர். ஆனால் காமராஜ் முதல்வர் ஆனதும் எல்லாம் நம்ம ஜாதிக்காரன் முதல்வர் என்ற பெருமையில் எல்லாம் அடித்துக் கொண்டு போய்விட்டது. இத்தனைக்கும் காமராஜ் தன் ஜாதிக்காரன் என்று ஒரு துரும்பைக் கூட அசைத்திருக்க மாட்டார்.

தி.மு.க.வும் அவர்களை ஈர்க்க ஆரம்பித்துவிட்டது என்று முடித்திருக்கிறார். புத்தகம் 1969-இல் எழுதப்பட்டது.

மிஷனரிகளையும் மத மாற்ற முயற்சிகளையும் எத்தனையோ விமர்சிக்கிறோம். ஆனால் நாடார்களைப் பொறுத்த வரையில் கிறிஸ்துவம்தான் அவர்கள் எழுச்சிக்கு உந்துவிசை. மதம் மாறினாலும் ஜாதி அவர்களது வேர்களை இன்னும் பத்திரமாகத்தான் வைத்திருக்கிறது.

படியுங்கள் என்று பரிந்துரைக்கிறேன். புத்தகம் கிடைப்பது கஷ்டமாக இருக்கலாம். இந்தத் தளத்தில் பதிவு செய்தால் இரவலாக மின்பிரதி கிடைக்கிறது.

பின்குறிப்பு: இந்தப் பதிவுக்கு ஒரே ஒரு பின்னூட்டம் வந்தது. நாடார் மேட்ரிமனிக்கான விளம்பரம்!

தொகுக்கப்பட்ட பக்கம்: அபுனைவுகள்

கம்பனின் ராமாயணம் அண்ணாதுரைக்கு காமாயணம்

(மீள்பதிவு)

அண்ணாவின் “கம்பரசம்” புத்தகத்துக்கு கொஞ்சம் notoriety உண்டு. “கெட்ட” புத்தகம் என்று கேள்விப்பட்டிருக்கிறேன். அதனாலேயே அது கிடைக்குமா என்று பதின்ம வயதில் தேடி இருக்கிறேன். தி.மு.க./அண்ணா தி.மு.க. ஆட்சியில் இருந்த காலத்தில் கூட அது நூலகங்களில் கிடைக்கவில்லை. அப்புறம் கவிதை அலர்ஜி வேறு பெரிதாக டெவலப் ஆகிவிட்டதால் இதைத் தேடும் முயற்சியையே கைவிட்டுவிட்டேன்.

ஜடாயு சமீபத்தில் கம்பர் பாடல்களைப் பற்றி விளக்கினார். இன்னும் கற்பூர வாசனை தெரியவில்லை என்றாலும் வேறு எந்தக் கவிதையை படிக்கிறோமோ இல்லையோ கம்பர் பாட்டையாவது படித்துப் பார்க்க வேண்டும் என்று தோன்றி இருக்கிறது. அப்போது இந்தப் புத்தகம் தற்செயலாக கண்ணில் பட்டது.

ரொம்ப சிம்பிளாக சொல்ல வேண்டுமென்றால் அண்ணாவுக்கு முலை, அல்குல் என்பதெல்லாம் கெட்ட வார்த்தை. அப்படி ஏதாவது வந்திருக்கிறதா என்று கண்ணில் விளக்கெண்ணெய் விட்டுக் கொண்டு தேடி இருக்கிறார். கிடைத்தவைகளை வைத்துக் கொண்டு கம்பன் எழுதியது ராமாயணம் இல்லை காமாயணம் என்று டிபிகல் திராவிட எழுத்துப் பாணியில் நீட்டி முழக்கி எழுதி இருக்கிறார்.

ராமனுக்கு கல்யாணம், அல்லது பட்டாபிஷேகம் என்றால் பெண்களும் மது அருந்தி, மேலாடையைப் பணயம் வைத்து சூதாடி, காமத்தில் திளைக்கிறார்கள், பக்தி இலக்கியத்தில் இப்படி எல்லாம் எழுதலாமா என்று அங்கலாய்க்கிறார். விக்டோரியன் விழுமியங்கள்!

ஆனால் அவரையும் குறை சொல்வதற்கில்லை. அப்போது பரவலாக இருந்த விழுமியங்கள் அவைதான். அந்தக் காலத்தில் பிரபலமாக இருந்த திரு.வி.க., ராஜாஜி, கம்பன் அடிப்பொடி சா. கணேசன், டி.கே.சி. போன்றவர்கள் வேறு விதமாக நினைத்திருக்க வாய்ப்பில்லை.

இன்று படிக்கும்போது இரண்டு இடங்கள்தான் கொஞ்சம் யோசிக்க வைக்கின்றன. ஒன்று

இயல்வுறு செயல்வி நாவாய் இரு கையும் எயினர் தூண்டத்
துயழ்வான துடுப்பு வீசித் துவலை கண் மகளிர் மென்றூ
கயல்வுறு பரவவ யல்குலொளி புறத்தளிப்ப வுள்ளத்
தயர்வுறு மதுகை மைந்தர்க்கயா உயிர்ப்பளித்ததம்மா!

ராமனை மீண்டும் நாட்டுக்குக் கூட்டி வர பரதன் தலைமையில் கூட்டம் கூட்டமாக ஜனம் போகிறது. எல்லாரும் பயங்கர துக்கத்தில் இருக்கிறார்கள். கங்கையை படகில் கடக்கிறார்கள். அப்போது துடுப்புகள் தண்ணீரை வாரி அடித்து பெண்களின் ஆடை நனைந்து அல்குல் தெரிந்ததாம், அதைப் பார்த்து துக்கத்தில் ஆழ்ந்து கிடக்கும் ஆண்களுக்கு மறுபடியும் உயிர் வந்ததாம், உற்சாகம் பிறந்ததாம்! இந்த நேரத்திலும் அல்குல் சிந்தனைதானா, கம்பனுக்கு சான்ஸ் கிடைத்தால் இப்படித்தான், சீச்சீ என்கிறார் அண்ணா.

அந்தக் காலத்தில் இதற்கு கம்பனின் ரசிகர்கள் கொஞ்சம் சப்பைக்கட்டு கட்ட முயற்சித்திருக்கிறார்கள். முன்புறம் இல்லை, கம்பர் சொன்னது பின்புறம் தெரிவதைத்தான் என்றெல்லாம் “மழுப்பி” இருக்கிறார்கள். கம்பர் செக்ஸ் மேனியாக் என்று அண்ணாதுரை வாதிடுவதை முன்புறமா பின்புறமா என்று மயிர் பிளப்பது எப்படி மாற்றும் என்று எனக்குப் புரியவில்லை!

ஒரு ஜோக் உண்டு. மனைவி கணவனிடம் நான் நேற்றைக்குப் படித்தேன், ஆண்கள் ஒரு நாளில் எட்டு மணி நேரம் செக்ஸைப் பற்றித்தான் யோசிப்பார்களாமே, இது உண்மையா என்பாளாம். கணவன் மிச்ச நேரம் எல்லாம் எதைப் பற்றி யோசிப்பார்களாம் என்று கேட்பான். கம்பர் மனித இயல்பைத்தான் சொல்லி இருக்கிறார் என்றுதான் எனக்குத் தோன்றுகிறது.

ஆனால் கம்பனின் சிந்தனை இந்தப் பாடலில் எனக்குக் கொஞ்சமும் புரியவில்லை.

வாராழி கலசக் கொங்கை வஞ்சிபோல் மருங்குவாள்தான்
தாராழிக் கலைசார் அல்குல் தடங்கடற்கு உவமை தக்கோய்
பாராழி பிடரில் தாங்கும் பாந்தழும் பணி வென்றோங்கும்
ஓராளித் தேரும் கண்ட உனக்கு நான் உரைப்பதென்ன?

அனுமனுக்கு சீதையின் அங்க அடையாளத்தைச் சொல்லும் ராமன் கொங்கையையும் அல்குலையும் எதற்கு விவரிக்கிறான்? சரி கொங்கையையாவது ஒத்துக் கொள்ளலாம், அல்குல்? அனுமன் என்ன பார்க்கும் பெண்களின் ஆடையை விலக்கி அல்குலை வைத்தா அடையாளம் காணப் போகிறான்? என்ன நினைத்து இதை கம்பர் எழுதி இருப்பார்?

ஓய்வு பெற்ற தமிழ் பேராசிரியை எம்.ஏ. சுசீலா “இடை,அதற்குக் கீழ் மறைந்திருக்கும் பகுதிகள் என அனைத்தையும் ஒருசேர அந்தந்தப் பாடலின் இடம்-பொருள்-ஏவலுக்கேற்பப் பொருள் கொள்ளுமாறு அமைந்த பொதுச்சொல் அல்குல்” என்று விளக்கினார். இங்கே இடை என்று வைத்துக் கொண்டால் பொருத்தமாக இருக்கும்.

நல்ல புத்தகம் என்று சொல்லமாட்டேன். ஆனால் ஒரு காலகட்டத்தின் சிந்தனை முறையை நமக்குக் கொஞ்சம் புரிய வைக்கும் புத்தகம். படியுங்கள் என்று பரிந்துரைக்கிறேன்.

தொடர்புடைய சுட்டிகள்:
மின்னூல்
அண்ணாதுரையின் படைப்புகள்
வேலைக்காரி நாடகம்

மலர்மன்னனின் “தி.மு.க. உருவானது ஏன்?“

உலகம் சுற்றிய தமிழன் – ஏ.கே. செட்டியார்

செட்டியார் பல ஊர் சுற்றியவர். ‘உலகம் சுற்றிய தமிழன்‘ என்று அவரை செல்லமாக அழைப்பார்கள். தனது அனுபவங்களை வெகு சுவாரசியமாக், இன்றும் படிக்கக் கூடிய விதத்தில் நிறைய எழுதி இருக்கிறார். எனக்கு மிகவும் பிடித்த புத்தகம் ‘உலகம் சுற்றும் தமிழன்‘. இரண்டாம் உலகப் போருக்கு முன் ஜப்பான், ஐரோப்பா, அமெரிக்கா, தென்னாப்பிரிக்கா, இந்தியாவில் பல இடங்கள் என்று சுற்றிய அனுபவங்களை இன்றும் படிக்கக் கூடிய முறையில் எழுதி இருக்கிறார்.

காந்தியைப் பற்றி ஒரு டாக்குமெண்டரி எடுத்திருக்கிறாராம், இப்போது கிடைக்கிறதா என்று தெரியவில்லை.

தமிழில் பிரயாணக் கட்டுரை என்ற sub-genre அவ்வளவு சுகப்படுவதில்லை. மணியனின் இதயம் பேசுகிறது நான் சிறுவனாக இருந்த காலத்தில் பிரபலமாக இருந்தது. ஆனால் அப்போதே போரடித்தது. பாஸ்கரத் தொண்டைமான், பரணீதரன் (மெரினா) தி.ஜா., தேவன் ஓரளவு பரவாயில்லை என்ற அளவில் எழுதி இருக்கிறார்கள். ஆனால் அனேகமாக ஷேத்ராடனம் போன அனுபவங்கள் போலத்தான் இருக்கும். இன்றைய காலகட்டத்தில் ஜெயமோகனின் அனுபவங்கள் படிக்கக் கூடியவையே. இவை எல்லாவற்றையும் விட செட்டியாரின் கட்டுரைகள் நன்றாக இருக்கின்றன என்று நான் கருதுகிறேன். இவரது தரத்தில் இருப்பதாக எனக்கு நினைவிருப்பது ஒரே புத்தகம்தான் – விட்டல்ராவின் தமிழகக் கோட்டைகளைப் பரிந்துரைக்கிறேன்.

கிடைத்த சில மின்புத்தகங்களை இணைத்திருக்கிறேன் – பிரயாணக் கட்டுரைகள், பிரயாண நினைவுகள். காப்பிரைட் பிரச்சினை வந்தால் எடுத்துவிடுவேன். பிரயாணக் கட்டுரைகளில் அவர் நேபாளம் போன அனுபவங்களை படிக்க வேண்டும் என்று பரிந்துரைக்கிறேன்.

ஐரோப்பா வழியாக, ஜப்பான் போன்றவை இன்றும் படிக்கக் கூடிய, சிறந்த புத்தகங்கள். படியுங்கள் என்று பரிந்துரைக்கிறேன்.

குமரிமலர் என்ற பத்திரிகையை நடத்தி இருக்கிறார்.

சா. கந்தசாமி இவரது வாழ்க்கை வரலாற்றை எழுதி இருக்கிறார்.

தொகுக்கப்பட்ட பக்கம்: தமிழ் அபுனைவுகள்