கடல்புரத்தில் பல வருஷங்களுக்கு முன் படித்த குறுநாவல். படித்தபோது மனம் கனமாக இருந்ததும் பிலோமி போன்ற பெண் கிடைப்பாளா என்று ஏக்கப்பட்டதும் இன்னும் நினைவிருக்கிறது.
தான் விரும்பும், தன்னை விரும்பும் சாமிதாசுக்கும் தனக்கும் திருமணம் நடக்க வாய்ப்பில்லை என்று தெரிந்தும் அவன் மீது மாறாத அன்பும் – அன்பு அல்ல, அன்பைத் தாண்டி, ஏறக்குறைய விசுவாசம் என்றே சொல்லலாம் – காதலும் கொண்ட பிலோமி. தான் காதலிப்பனின் பலவீனங்களையும் ஏற்றுக் கொள்ளும் பிலோமி. அவளது மங்கிய நகல்களாகவே மற்ற பாத்திரங்கள். தான் காதலித்த வாத்தி மீது இன்னும் மாறாத அன்பு கொண்ட அவள் தாய். இன்னும் ஒருவரை ஒருவர் மறக்காத பிலோமியின் தோழி ரஞ்சியும் பிலோமியின் அண்ணனும். வாத்தி மீது மனைவி அன்பு கொண்டிருப்பதை ஏற்றுக் கொண்டிருக்கும் குருசு (பிலோமியின் அப்பா). எல்லோருமே காதல் கைகூடாது என்று தெரிந்தும் காதலை கைவிடுவதில்லை. வேறு இடத்தில் வாழ்க்கைப்பட்ட போதும் காதலை மறப்பதில்லை.
இன்று மீள்வாசிப்பில் கடல்புரத்தில் மிகுகற்பனை நாவல் என்று தோன்றுகிறது. அவ்ளோ நல்லவனா(ளா) நீ என்று மனதில் ஒரு கேள்வி ஓடிக் கொண்டே இருக்கிறது. வாத்தியை நினைத்துக் கொண்டே குருசோடு படுத்தாளா பிலோமியின் அம்மா (அது என் கண்ணில் தவறில்லை) என்ற கேள்வி நாவலில் ஏன் கேட்கப்படவே இல்லை, அது கதையில் பெரிய ஓட்டையாக இருக்கிறதே என்று தோன்றுகிறது. எல்லோரும் எல்லா காலங்களிலும் நல்லவரே, எப்பப் பார்த்தாலும் அன்பும் பாசமும் பொங்கி வழிந்து கொண்டே இருக்கும் என்றால் இந்த எழுத்தாளர் எந்த உலகில் இருக்கிறார், what is he smoking என்றுதான் தோன்றுகிறது. எக்கச்சக்கமாக நெஞ்சை நக்குகிறார்கள் என்று தோன்ற வைக்கிறது. இது நாவலின் குறையா, இல்லை எனக்கு வயதாகிவிட்ட குறையா என்று தெரியவில்லை.
கடல்புரத்தைப் பற்றி பேசும்போது நம்மூர் விமர்சகர்கள் இது மீனவர்களின் வாழ்க்கையைக் காட்டுகிறது என்றெல்லாம் பிலிம் காட்டுவார்கள். வல்லமும் லாஞ்சியும் வலையும் கருவாடும் கதையில் பேசப்பட்டால் அது மீனவர் வாழ்க்கை அல்ல. இது முற்றிலும் அகத்தளத்தில் நடக்கும் நாவல். இந்தக் கதையை சென்னையின் அடுக்குமாடிக் கட்டிடப் பின்புலத்தில் எழுதலாம்; கும்பகோணம் அக்ரஹாரப் பின்புலத்தில் எழுதலாம்; மும்பையின் தாராவிப் பின்புலத்தில் எழுதலாம். கருவாட்டுக்கு பதிலாக தயிர் சாதம், வடா பாவ் என்று எதையாவது போட்டுக் கொள்ள வேண்டும், அவ்வளவுதான்.
குறைகள் இன்று தெரிந்தாலும் கடல்புரம் இலக்கியம்தான். பிலோமி நல்ல படைப்புதான். தமிழ் இலக்கிய வரலாற்றில் குறிப்பிட வேண்டிய நாவல்தான். ஆனால் எனக்கு இருந்த பிம்பம் அளவுக்கு உயர்ந்த இலக்கியம் அல்ல. நாவல் வெளிவந்த காலத்தில் – சரோஜா தேவியும் கே.ஆர். விஜயாவும் தமிழ்ப் பண்பாட்டை, காதலி/மனைவி என்றால் என்ன என்று தாங்கள் ஏற்று நடித்த பாத்திரங்கள் மூலம் தமிழ் மக்களுக்கு விளக்கிச் சொல்லிக் கொண்டிருந்த காலத்தில் – மணமானாலும் காதலித்தவனை மறக்காத பெண்கள் என்பது பெரிய புரட்சியாக இருந்ததோ, நாவலில் அங்கங்கே பறையன் என்று சொல்லிக் கொள்வது அந்தக் காலத்தில் politically incorrect ஆக இருந்து நாவலின் நம்பகத்தன்மையை அதிகரித்ததோ என்று சந்தேகம் வருகிறது.
ஜெயமோகன் தன் சிறந்த தமிழ் நாவல்கள் பட்டியலில் கடல்புரத்தை இரண்டாம் நிலை பட்டியலில் – பல்வேறு வகையில் முக்கியத்துவம் உடைய ஆனால் முழுமையான கலைவெற்றி கைகூடாத படைப்புகள் – கடல்புரத்தை தேர்ந்தெடுத்திருக்கிறார். எஸ்.ரா.வும் நூறு சிறந்த தமிழ் நாவல்கள் பட்டியலில் கடல்புரத்தை தேர்ந்தெடுத்திருக்கிறார்.
படியுங்கள் என்று இன்னும் பரிந்துரைக்கிறேன் – எனக்கு இருந்த பிம்பம் கொஞ்சம் உடைந்துவிட்டாலும்.
தொகுக்கப்பட்ட பக்கம்: வண்ணநிலவன் பக்கம்
