ஸ்டீவ் மார்ட்டின் (Steve Martin) பிரபல ஹாலிவுட் நடிகர். சமீபத்தில் பிங்க் பாந்தர் (Pink Panther) படங்களில் நடித்திருக்கிறார். அவர் நடித்த “Planes, Trains and Automobiles” திரைப்படத்தின் கருவை வைத்துத்தான் கமலஹாசன் “அன்பே சிவம்” திரைப்படத்தை உருவாக்கி இருக்கிறார்.
மார்ட்டின் தன் வாழ்க்கையை ஒரு ஸ்டாண்ட் அப் காமெடியனாக ஆரம்பித்தவர். ஒரு கட்டத்தில் ஸ்டாண்ட் அப் காமெடி உலகத்தின் உச்சத்தில் இருந்தவர். அந்த அனுபவங்களைப் பற்றி இந்தப் புத்தகத்தில் எழுதி இருக்கிறார்.
ஸ்டாண்ட் அப் காமெடி எனக்கு பொதுவாக அப்பீல் ஆவதில்லை. பாதி நேரம் அது கிறுக்குத்தனம் என்ற எல்லையைத் தாண்டுவதில்லை. டேவிட் லெட்டர்மனைத் தவிர வேறு யாரும் எனக்கு பார்க்கும்படி இல்லை, லெட்டர்மனே அவ்வப்போது போர்தான் என்று நினைக்கிறேன். ஆனால் அது அமெரிக்காவில் ஒரு முக்கியமான கலை வடிவம். ஜானி கார்சன், பில் காஸ்பி, ஜே லெனோ, லெட்டர்மன், ஜெர்ரி செய்ன்ஃபெல்ட், எல்லன் டீஜெனரஸ் என்று பலரும் கொடி கட்டிப் பறந்தார்கள்/பறக்கிறார்கள். (திண்டுக்கல் லியோனியைக் கூட நான் ரசிப்பதில்லை.)
ஸ்டீவ் மார்ட்டின் அந்த உலகத்தை எனக்குக் கொஞ்சம் புரிய வைத்திருக்கிறார். உண்மையில் டாப் காமெடியன்கள் தங்களுக்கென்று ஒரு பர்சனாலிடியை உருவாக்கிக் கொள்கிறார்கள். அது மீண்டும் மீண்டும் வெளிப்படுத்தப்படுகிறது. திருப்பி திருப்பி அது சொல்லப்படும்போது சிரிப்பு வருகிறது. உதாரணமாக லெட்டர்மனுக்கு கொஞ்சம் offbeat இமேஜ் இருக்கிறது. ஜெர்ரி செய்ன்ஃபெல்ட் அற்பமான விஷயங்களைப் பற்றி நிறைய பேசுவார். ஜே லெனோவின் ஜோக்குகள் நன்றாக இருந்தாலும் என் கண்ணில் அவருக்கு இமேஜே இல்லை, அதனால்தானோ என்னவோ லெனோவுக்கு ஒரு cult following இல்லை.
மார்ட்டின் தனக்கென்று மோசமான காமெடியன், கிறுக்கு காமெடியன் மாதிரி ஒரு ஆளுமையை மெதுமெதுவாக உருவாக்கி இருக்கிறார். அந்த process ஓரளவு சுவாரசியமாக இருக்கிறது.
புத்தகத்தின் பிற பகுதிகள் – மார்ட்டினின் அப்பாவோடு அவருக்கிருந்த உறவு, நண்பர்கள் இத்யாதி – எனக்கு போரடித்தது.
ஸ்டாண்ட் அப் காமெடி உலகத்தைப் பற்றி தெரிந்து கொள்ள விரும்புபவர்களுக்கு மட்டும்.
தொடர்புடைய சுட்டிகள்: ஸ்டீவ் மார்ட்டினின் தளம்
சிலிகான் ஷெல்ஃப் 