எனக்கு நாடகம் என்பது ஆர்தர் மில்லர், டென்னசி வில்லியம்ஸ், பெர்டோல்ட் ப்ரெக்ட் ஆகியோரோடு நின்றுவிடுகிறது. நண்பர் பாலாஜியோடு பேசிக் கொண்டிருந்தபோது அவர் இன்றைய நாடக ஆசிரியர்கள் என்று மாமெட், மற்றும் ஆரன் சோர்கின் ஆகியோரைக் குறிப்பிட்டார். சரி படித்துப் பார்ப்போமே என்று சில கேள்விப்பட்ட பெயர்களைப் படித்தேன்.
நாடகம் எல்லாம் படிக்க இல்லை, பார்க்க வேண்டியவை என்று நான் உறுதியாகக் கருதுகிறேன். ஆனால் என்ன செய்ய, நாடகம் எல்லாம் போய்ப் பார்க்கும் வசதி இல்லை. படிப்பதை விட திரைப்படமாகப் பார்ப்பது நல்லது என்றே சொல்வேன். (இதெல்லாம் பொதுவாக பிராட்வே ஷோவாக வரும். சமீபத்தில் ஒரு பிராட்வே ஷோ போனபோது டிக்கெட் விலை 120 டாலரோ என்னவோ. தியேட்டரில் சினிமா பார்த்தால் 10 டாலர் ஆகும். ரெட்பாக்ஸில் டிவிடி வாடகைக்கு எடுத்தால் ஒரு டாலர். இன்னும் காத்திருந்து நூலகத்தில் இருந்து டிவிடி கொண்டுவந்தால் செலவே இல்லை. :-)) ஆனால் எனக்கு படித்தால்தான் திருப்தி.
மாமெட்டின் இரு நாடகங்கள் – Glengarry Glen Ross மற்றும் American Buffalo – நாடகங்களைப் பார்க்க வேண்டும் என்ற என் எண்ணத்தை மேலும் உறுதிப்படுத்துகின்றன. இரண்டு நாடகங்களையுமே நமக்கு கொண்டு வர திறமையுள்ள நடிகர்கள் தேவைப்படுகிறார்கள். மாமெட் வெறும் கோடு மட்டுமே போட்டிருக்கிறார். அதை ரோடாக்க ஜாக் லெம்மனும் அல் பசினோவும் டஸ்டின் ஹாஃப்மனும் தேவைப்படுகிறார்கள். இரண்டு நாடகங்களை வைத்து சொல்ல முடியாதுதான். ஆனால் மாமெட் எப்படியாவது முழுகிவிடாமல் தப்பித்துக் கொள்ள வேண்டும் என்று துடிக்கும் மனிதர்களை நன்றாக சித்தரிக்கிறார்.
American Buffalo-வில் மூன்று losers. ஒரு திருட்டை திட்டமிடுகிறார்கள். அதில் வெளிப்படும் அவர்கள் குணசித்திரம்தான் நாடகம். டீச் பாத்திரம் நடிப்பதற்கு மிகவும் scope உள்ள பாத்திரம். இதையும் திரைப்படமாகப் பாருங்கள் என்றே பரிந்துரைப்பேன். 1975-இல் முதலில் நடிக்கப்பட்டது.
Glengarry Glen Ross-இல் வீடு வாங்க விற்க உதவும் ப்ரோக்கர்களை வேலைக்கு வைத்திருக்கும் ஒரு ரியல் எஸ்டேட் கம்பெனி. கம்பெனி அவர்களுக்குள் ஒரு போட்டி வைக்கிறது. யார் நிறைய ஆர்டர் கொண்டு வருகிறார்களோ அவருக்கு பரிசு. யார் குறைவான ஆர்டர் கொண்டு வருகிறாரோ அவருக்கு வேலை காலி. முக்கியமான கருவி வீடு, நிலம் வாங்க வேண்டும் என்று நினைத்திருப்பவர்களின் பட்டியல். இதை வைத்து ஒரு powerful நாடகத்தை உருவாக்கி இருக்கிறார். குறிப்பாக ரோமா லிங்க் என்பவருக்கு நிலத்தை விற்பது, லிங்கின் மனம் மாறும்போது ரோமாவும் லெவீனும் ஆடும் நாடகம், லெவீன் மாட்டிக் கொள்வது எல்லாம் மிக நல்ல காட்சிகள். ஆனால் நாடகத்தின் முழு சக்தியும் படிக்கும்போது அல்ல, Glengarry Glen Ross திரைப்படத்தைப் பார்த்தபோதுதான் வெளிப்பட்டது. லெவீனாக நடிக்கும் ஜாக் லெம்மன் தன் desperation-ஐ மிக நன்றாகக் கொண்டு வந்திருப்பார். ரோமாவாக நடிப்பது அல் பசினோ. முடிந்தால் திரைப்படத்தைப் பாருங்கள் என்று பரிந்துரைக்கிறேன்.
Glengarry Glen Ross முதலில் நடிக்கப்பட்டது 1983-இல். 1984-இல் புலிட்சர் பரிசை வென்ற நாடகம். திரைப்படம் வெளிவந்தது 1992-இல்.
மாமெட் பல படங்களுக்கு திரைக்கதை எழுதி இருக்கிறார். எனக்குப் பிடித்த சில திரைப்படங்கள் – Verdict, Untouchables, Wag The Dog மற்றும் Ronin. குறிப்பாக Wag The Dog. இது வரை பார்க்கவில்லை என்றால் பார்த்துவிடுங்கள்.
பிறர் நாவல்களுக்கு திரைக்கதை எழுதுவதில் வல்லவர். Verdict முதலில் நாவலாக வெளிவந்தது. Barry C. Reed எழுதியது. படிக்கலாம். ஜேம்ஸ் எம். கெய்ன் எழுதிய Postman Always Rings Twice நாவலுக்கும் திரைக்கதை எழுதி இருக்கிறார். Wag The Dog கூட யாரோ எழுதிய நாவல் என்று நினைவு.
சில படங்களை இயக்கவும் செய்திருக்கிறார். நண்பன் மனீஷ் ஷர்மா பரிந்துரைத்த திரைப்படம் – Spanish Prisoner. நான் இன்னும் பார்க்கவில்லை; ஆனால் மனீஷின் பரிந்துரைகள் எனக்கு சாதாரணமாக work out ஆகும்.
தொகுக்கப்ப்ட்ட பக்கம்: நாடகங்கள், திரைப்படங்கள்
சிலிகான் ஷெல்ஃப் 