81 Staggering Lines என்ற ஒரு கட்டுரை கண்ணில் பட்டது. ஷேக்ஸ்பியர் இல்லாமல் எப்படி 81 வரிகளைத் தொகுத்தார் என்று புரியவில்லை. இருந்தாலும் சில தேர்வுகள் என் மனதிலும் பதிந்தவைதான். சிலவற்றை பதிவின் கடைசியில் கொடுத்திருக்கிறேன்.
ஆனால் இந்தப் பதிவு அந்தக் கட்டுரையைப் பற்றி அல்ல. தமிழ் புனைவுகளில் அப்படி என்ன வரிகள் மனதில் பதிந்திருக்கின்றன? எனக்கு ஒன்றே ஒன்றுதான் சட்டென்று தோன்றியது.
கற்பு கற்பு என்று கதைக்கிறீர்களே, இதுதானய்யா பொன்னகரம்!
வேறு ஒரு வரியும் தோன்றவில்லை. உங்களுக்கு ஏதாவது தோன்றுகிறதா? நினைவில் கொள்ளுங்கள், அந்த வரி கதைக்கு முக்கியமா என்பதை வைத்து தேர்வு செய்யாதீர்கள். அந்த வரி அதன் மட்டிலுமே striking ஆக இருக்க வேண்டும். எதிர்மறை உதாரணமாக ‘எனக்கு டகர் பாயிட் வருங்க. என் பேரே டகர் பாயிட் காதர்தானுங்க’ என்பது முக்கியமான வரிதான். ஆனால் அந்த வரியை மட்டுமே பார்த்தால் ஒன்றும் பிரமாதமில்லை. தமிழ் நாவல்களிலும் சிறுகதைகளிலும் இல்லாமல் போகாது, என் மரமண்டைக்குத்தான் நினைவு வரமாட்டேன் என்கிறது.
முகின்? பாலாஜி? விசு? சுந்தரேஷ்? பக்ஸ்? ராஜன்? ராஜ் சந்திரா?
உதாரணங்கள் கீழே:
Pride and Prejudice:
It is a truth universally acknowledged that a single man in possession of a good fortune must be in want of a wife.
A Tale of Two Cities:
It was the best of times, it was the worst of times, it was the age of wisdom, it was the age of foolishness, it was the epoch of belief, it was the epoch of incredulity, it was the season of Light, it was the season of Darkness, it was the spring of hope, it was the winter of despair.
Glass Menagerie:
Time is the longest distance between two places.
Gone With the Wind:
My dear, I don’t give a damn.
Fellowship of the Ring:
All we have to decide is what to do with the time that is given us.
Anna Karenina:
All happy families are alike; each unhappy family is unhappy in its own way.
One Hundred Years of Solitude:
Many years later, as he faced the firing squad, Colonel Aurelio Buendía was to remember that distant afternoon that his father took him to discover ice.
1984:
It was a bright cold day in April, and the clocks were striking thirteen.
தொகுக்கப்பட்ட பக்கம்: பட்டியல்கள்
சிலிகான் ஷெல்ஃப் 